पंखी पांख पसारे धनेश मकवाणा

જોઇ વ્રુક્ષને લપેટાઇ રહેલી એ વેલી,
મને યાદ આવી ગઇ મારી બચપન એ સહેલી,
મુજમા મસ્ત હતી ને મારામા જ હતી એ  ઘેલી,
નદીના કિનારે જ અમે પ્રેમની એ રમત ખેલી.
નથી આજ મારી પાસે એ સહેલી અને નથી પેલી વ્રુક્ષને લપેટાઇ રહેલી એ વેલી,
જાણે પ્રિતની એ મૌસમ પણ બની ગઇ છે એક પહેલી. 

-ઘનશ્યામ(શ્યામ)