આ મોહબ્બત છે, કે છે એની દયા, કહેતા નથી.
એક મુદ્દત થઇ કે, તેઓ હા કે ના કહેતા નથી.
બે જણા દિલથી મળે તો એક મજલીસ છે ‘મરીઝ’
દિલ વિના લાખો મળે, એને સભા કહેતા નથી.
Thursday, April 30, 2015
એ રીતે છવાઈ ગયા છે ખયાલમાં,
આવેશને ગણી મેં લીધો છે વહાલમાં.
તારા વચનનો કેટલો આભાર માનીએ,
વરસો કઠણ હતાં તે ગયાં આજકાલમાં.
સારું છે એની સાથે કશી ગુફ્તગુ નથી, નિહતર હું કંઈક ભૂલ કરત બોલચાલમાં.
કરતો હતો જે પહેલાં તે પ્રસ્તાવના ગઈ,
લઈ લઉં છું એનું નામ હવે બોલચાલમાં.
લય પણ જરૂર હોય છે, મારી ગિતની સાથ, હું છું ધ્વિનસમાન જમાનાની ચાલમાં.
મુજ પર િસતમ કરી ગયા મારી ગઝલના શેર, વાંચીને એ રહે છે બીજાના ખયાલમાં.
એ ના કહીને સહેજમાં છૂટી ગયા ‘મરીઝ’, કરવી ન જોઈતી’તી ઉતાવળ સવાલમાં.
Mariz
मेरा लहरों पर डेरा
मेरा लहरों पर डेरा
तुमने तट से मुझे
धरती पर क्यों टेरा
दो मुझे अब मुझे
वहाँ भी वैसी
उथल-पुथल की ज़िन्दगी
आदत जो हो गई है
डूबने उतराने की
तूफ़ानों में गाने की
लाओ धरो मेरे सामने
वैसी उथल-पुथल की ज़िन्दगी
और तब कहो आओ
मेरा लहरों पर डेरा
तुमने मुझे तट से
धरती पर क्यों टेरा !
-भवानीप्रसाद मिश्र
શાંત ઝરૂખે..... ગઝલ ઓડિયો ડાઉનલોડ કરો.....
Song : Shant Zarukhe
Album : Aagman
Singer : Manhar Udhas
* Download In Low Quality -[1.8 MB]
તારી આંખનો અફીણી ગઝલ ઓડિયો ડાઉનલોડ કરો.....
Free Download TARI ANKH NO AFINI Tara ball no bandhani (Gazal).mp3
[ Download Gazal ]
Size: (3.84 mb)
उसको मेरी याद आयी
"कब्र के सन्नाटे में से एक आवाज़ आयी,
किसी ने फूल रखके आंसूं की दो बूंद बहायी,
जब तक था जिंदा तब तक ठोकर खायी,
अब सो रहा हूं तो उसको मेरी याद आयी।"
સૂરજ ને ક્ષિતીજ પર બૂઝતો જોયો છ
સૂરજ ને ક્ષિતીજ પર બૂઝતો જોયો છે,
ચાંદ ને અંધારાથી જુજતો જોયો છે,
જળ તો વહી ગયા રદય ને સ્પશીને,
પરંતુ આજે શ્શ્વાસ ને કોઇ ની રાહમાં અટકતો જોયો છે… મકાનો, માણસો જોયાં, નગર ક્યાં છે
બધું હાજર છતાંયે એક ઘર ક્યાં છે ?
પહેરો હોય છે જ્યાં વૃક્ષની ફરતે,
ખૂલીને જીવવાની પણ કદર ક્યાં છે ?
નથી પાદર, નથી ગોચર, નથી વગડો,
ભર્યા અચરજ સમી નભની અસર ક્યાં છે ?
નથી મળતી નિખાલસ જિંદગી ક્યાંયે,
ભરોસો કેળવે એવી નજર ક્યાં છે ?
ઉઠાવી બોજ ચાલ્યો જાય છે એમ જ,
હશે ક્યાં માનવી જીવનસભર, ક્યાં છે ?
નથી એ બોલતો કે બોલવા દેતો,
સરસ સંવાદની એને ખબર ક્યાં છે ?
– મનહર મોદી
તારું હસવું સપનાઓ રચી જાય છ
અરમાનો અંતરમા જ રહી જાય છે,
સપનાઓ પાંપણમાં શમી જાય છે.
વાદળી વરસ્યા વગર વહી જાય છે,
ને આંખડી તરસી સુકાય જાય છે.
તારું હસવું મને તો ગમી જાય છે,
તારું હસવું સપનાઓ રચી જાય છે.
માણસને જરાં ખોતરો, ને ખજાનો નીકળે,
માણસને જરાં ખોતરો, ને ખજાનો નીકળે,
સાચવીને સંઘરેલો, એક જમાનો નીકળે..
મળે કશે આખી જિંદગી જીવતી દટાયેલી,
થાય બેઠી, બસ એક જણ પોતાનો નીકળે .
જરૂરી નથી કે સીધાં દેખાતાં જ સારાં હોય,
કદી કોઈ અડીયલ પણ, મજાનો નીકળે .
રખે માનશો, હૈવાનીયત હૈવાનો જ કરે,
કદી, સજ્જનમાંથીય ઘણાં, શૈતાનો નીકળે .
ઘા, બધે જ મળે છે, ચાહે ગમે તેને ખોતરો
કદી બહાર, કદી અંદર, નિશાનો નીકળે .
કંઈ જ નક્કી નહીં, આ તો માણસ કહેવાય,
બહારથી પોતાનો, અંદર બીજાનો નીકળે ...
પ્રેમ પત્રો લખતા કાગળ ને કલમ શરમાય છે
પ્રેમ પત્રો લખતા કાગળ ને કલમ શરમાય છે,
યાદ આવે તારી જ્યારે હોઠ મારા મલકાય છે,
સ્વ્પનો ની યાદો મા મારી ઉર્મિ પણ હરખાય છે,
ઝાકળ ની બુંદો પણ હવે મોતી બની ઝબકાય છે,
-રશ્મિન ધિયાળ
Wednesday, April 29, 2015
तेरे चेहरे को कभी भुला नहीं सकता
तेरे चेहरे को कभी भुला नहीं सकता,
तेरी यादों को भी दबा नहीं सकता,
आखिर में मेरी जान चली जायेगी,
मगर दिल में किसी और को बसा नहीं सकता |
एक आशा जगाती रही भोर तक
एक आशा जगाती रही भोर तक,
चाँदनी मुस्कुराती रही भोर तक।
माधुरी-सी महकती रही यामिनी,
और मन को जलाती रही भोर तक।
आगमन की प्रतीक्षा किए रात भर,
चौंकते ही रहे बात ही बात पर,
भावना की लहर ने बहाया वहीं
डूबते ही रहे घात-प्रतिघात पर,
शब्द उन्मन अधर से निकलते रहे,
वेदनायें सताती रहीं भोर तक।
प्रेम की पूर्णता के हवन के लिए,
अनकहे नेह के दो वचन के लिए,
प्राण करता रहा है जतन पे जतन,
वेग उद्वेग ही के शमन के लिए,
एक तिनके-सा मन कंपकंपाता रहा,
प्रीत उसको बहाती रही भोर तक।
धूप-सी उम्र चढ़ती उतरती रही,
ज़िंदगी में कई रंग भरती रही,
और निष्फल हुई हार कर कामना
एक अंधे डगर से गुज़रती रही
जो हृदय में सुलगती रही आँच-सी
वो तृषा ही जलाती रही भोर तक।
-अजय पाठक
इतने बहुत–से वसंत का क्या होगा
इतने बहुत–से वसंत का
क्या होगा
मेरे पास एक फूल है
इन रोज़–रोज़ के
तमाम सुखों का क्या होगा
मेरे पास एक भूल है
सदा की अछूती और टटकी
और मनहरण
पैताने बैठा है जिसके
जीवन
सिरहाने बैठा है जिसके
मरण!
-भवानीप्रसाद मिश्र
મકાનો, માણસો જોયાં, નગર ક્યાં છે ?
બધું હાજર છતાંયે એક ઘર ક્યાં છે ?
પહેરો હોય છે જ્યાં વૃક્ષની ફરતે,
ખૂલીને જીવવાની પણ કદર ક્યાં છે ?
નથી પાદર, નથી ગોચર, નથી વગડો,
ભર્યા અચરજ સમી નભની અસર ક્યાં છે ?
નથી મળતી નિખાલસ જિંદગી ક્યાંયે,
ભરોસો કેળવે એવી નજર ક્યાં છે ?
ઉઠાવી બોજ ચાલ્યો જાય છે એમ જ,
હશે ક્યાં માનવી જીવનસભર, ક્યાં છે ?
નથી એ બોલતો કે બોલવા દેતો,
સરસ સંવાદની એને ખબર ક્યાં છે ?
– મનહર મોદી
માસુમિયત જોઈ તારી વહેતી નદી પણ શરમાય છે,
માસુમિયત જોઈ તારી વહેતી નદી પણ શરમાય છે,
નદી વહે સાગર સુધી સાગર તારા સુધી લંબાય છે,
તારા રંગ ને રૂપ માં કુદરત ની કેવી કળા વર્તાય છે,
વહેતા પવન માં રોજ તારી જ ખુશ્બુ મને મહેકાય છે,
તને મળવા સાગર બની વાદળ આકાશમાં વહેચાય છે,
પાણી હોવા છતાં તારા બદન પર પડતા એ મ્હેકાય છે,
બાગ માં જાય કદી તો ફૂલો ની...
એમ નહિ કે બસ ગઝલમાં રાચતું કરવું હતું
એમ નહિ કે નામ નભમાં ગાજતું કરવું
હતું
આપણે તો આ નગરને વાંચતું કરવું હતું
એટલે તો ગટગટાવ્યું મોકલ્યું જે
એમણે
સોમ કે સોમલ બધુંયે ભાવતું કરવું હતું
હોઠ છો કૈં ના કહે પણ આંખ સમજે
એટલું
-ગુપ્ત રાખી શું કરું જેને છતું કરવું હતું
બંદગી, પૂજા, નમાજો, મંત્રજપ,
જાત્રા કે હજ
કોઇપણ રીતે ગગનમા પહોંચતું કરવું
હતું
આવશે વાંછટ છતાંયે બારણાં-બારી
ખૂલ્યાં
આંધળા ઘરને ફરીથી દેખતું કરવું હતું
ગાંઠ ખીલેથી વછોડી લૈ ગયા ડેલી સુધી
પત્ર આવે ત્યાં જ ફળિયું દોડતું કરવું
હતું
એમ નહિ કે બસ ગઝલમાં રાચતું કરવું
હતું
આપણે તો આ નગરને નાચતું કરવું હતું
~ ડો.નીરજ મેહતા
તળેટી સુધી ચાલ ગઝલ
તળેટી સુધી ચાલ ગઝલ, ત્યાં પ્રભાતી મોજ હશે,
દેખાય, ન દેખાય ભલે બાજુમાં મનોજ હશે.
- રાજેન્દ્ર શુક્લ
Tuesday, April 28, 2015
મેં તજી તારી તમન્ના તેનો આ અંજામ છે,
કે હવે સાચે જ લાગે છે કે તારું કામ છે.
છે સ્ખલન બે ત્રણ પ્રસંગોમાં મને પણ છે કબૂલ,
કોણ જાણે કેમ આખી જિંદગી બદનામ છે.
એક વીતેલો પ્રસંગ પાછો ઉજવવો છે ખુદા!
એક પળ માટે વીતેલી જિંદગીનું કામ છે.
આપની સામે ભલે સોદો મફતમાં થઈ ગયો,
આમ જો પૂછો બહુ મોઘાં અમારાં દામ છે.
જિંદગીના રસને પીવામાં જલ્દી કરો ‘મરીઝ’,
એક તો ઓછી મદિરા છે, ને ગળતું જામ છે.
-‘મરીઝ’
જાણે મારો પ્રેમ.
જાણે મારો પ્રેમ.
હું અંદર અંદરથી કોરતી જાઉં
એવું મારામાં ખળભળતું શું ?
પાંદડું હશે કે પછી પાંદડાની છાયા
મારા શ્વાસોમાં સળવળતું શું ?
તોય પક્ષીની વાતોમાં નામ મારું નઈ ! હવે આંસુ રોકાશે કે કેમ ?
જાણે મારો પ્રેમ.
ઝરમરથી લઇ અને ધોધમાર જોયું ‘તું
પૂછશે તો કહીશું પણ શું ?
ઝાઝો ખાટ્ટો નહિ ઝાઝો મીઠ્ઠો નહીં
બસ એવો લાગે છે મને તું .
બાકી શબ્દોમાં રહીને તો પલળી જવાય એવો જાગ્યો છે ઊંડે ઊંડે વ્હેમ,
જાણે મારો પ્રેમ.
-વિજય ચલાદરી
Monday, April 27, 2015
ગુલાબી આદમી છઈએ, રુવાબી આદમી છઈએ,
અમે જૂના જમાનાના શરાબી આદમી છઈએ…
હલાહલ ઝેર હો અથવા મધુર અંગૂરનો આસવ,
મળે તે માણીએ હાજર જવાબી આદમી છઈએ…
અમે ઘેરી નિગાહોની નવાજિશ માણનારાઓ,
અમારું મન નવાબી છે, નવાબી આદમી છઈએ…
નથી હેવાન કે તારો કરીએ ના કશો આદર,
ખુશીથી આવ, ઓ ખાનાખરાબી, આદમી છઈએ…
ગયા છીએ અમે ફેંદી બધાં દફતર મહોબ્બતનાં,
કિતાબો કંઈ ઉકેલી છે, કિતાબી આદમી છઈએ…
– અમૃત ‘ઘાયલ’
ખબર નહિ ક્યારે આપડો હિસાબ થશે
બુલંદી પર પહોંચ્યો હવે અવાજ
કે આ સ્વપ્નાઓ ચકનાચૂર થશે
કોઈ વહેતી આ લાગણીઓ અટકાવો
નહીતર આ પ્રવાહ ક્યાં સુધી જશે
રોજ આમ શૂન્યતામાં જીવવાનું
ખબર નહિ ક્યારે આપડો હિસાબ થશે
-ધનેશ મકવાણા
તમારાં અહીં આજ પગલાં થવાનાં....
તમારાં અહીં આજ પગલાં થવાનાં,
ચમનમાં બધાંને ખબર થૈ ગઈ છે.
ઝુકાવી છે ગરદન બધી ડાળીઓએ,
ફૂલોની ય નીચી નજર થૈ ગઈ છે.
શરમનો કરી ડોળ સઘળું જુએ છે
કળી પાંદડીઓના પડદે રહીને,
ખરું જો કહી દઉં તો વાતાવરણ પર
તમારાં નયનની અસર થૈ ગઈ છે.
બધી રાત લોહીનું પાણી કરીને
બિછાવી છે મોતીની સેજો ઉષાએ,
પધારો કે આજે ચમનની યુવાની
બધાં સાધનોથી સભર થૈ ગઈ છે.
પરિમલની સાથે ગળે હાથ નાખી-
કરે છે અનિલ છેડતી કૂંપળોની,
ગજબની ઘડી છે તે પ્રત્યેક વસ્તુ,
પુરાણા મલાજાથી પર થૈ ગઇ છે.
-ગની દહીંવાલા
Sunday, April 26, 2015
ચારે બાજુ પ્રીત કેરા ગાય છે લોકો ગાણા,
પ્રકૃતિ પણ મારે ટોણા પિયુ કરાવો આણા….
શિયાળાની શરદ રાતમાં અંગઅંગ ઠુંઠવાય,
બાજુઓની હુંફ કાજે, મન તડપતું જાય,
લાંબી રજની,આંખો રાતી,યાદોમાં ખોવાણા,
પ્રકૃતિ પણ મારે ટોણા પિયુ કરાવો આણા….
ઉનાળાની ઊની બપોરે તૃષ્ણા અંગે રેલાય,
ખુશ્બુ મારીજ મને દઝાડે કેમ કરી રહેવાય!
આંબા ડાળે,ટહુકી કોયલ,યાદોમાં ખોવાણા,
પ્રકૃતિ પણ મારે ટોણા પિયુ કરાવો આણા….
ઝરમર વરસતી વાદળી સંગ હૈયે અગન ફેલાય,
બની તરબોળ પ્રેમ માણવા મન મારું લલચાય!
છબછબ કરતાં,તન ભીંજાતા,યાદોમાં ખોવાણા,
પ્રકૃતિ પણ મારે ટોણા પિયુ કરાવો આણા….
-મૌસમી મકવાણા ‘સખી’
અમારો ચાલુ રહ્યો પ્રવાસ!
અમારો ચાલુ રહ્યો પ્રવાસ!
ગણ્યા વિસામા જેને એ તો હતો માત્ર આભાસ!
રણ જેવા આ મનમાં
લીલા વન શાં તમને સાથે લીધા,
તમે પાઓ છો તેથી તો
મેં છતે જાણતે મૃગજળ પીધાં.
હવા કાનમાં કહી ગઈ કે ફૂલમાં ક્યાં છે વાસ?
અમારો ચાલુ રહ્યો પ્રવાસ.
જે પગલાંમાં કેડી દેખી
દૂર દૂરની મજલ પલાણી;
પાછા વળનારાની પણ છે
એ જ નિશાની, આખર જાણી!
હવે થાકના ટેકે ડગલાં ભરી રહ્યો વિશ્વાસ!
અમારો ચાલુ રહ્યો પ્રવાસ.
મારું ખોવાણું રે સપનું,
ક્યાંક જડે તો દઈ દેજો એ બીજાને ના ખપનું,
મારું ખોવાણું રે સપનું.
પૂર્વ કહે છે પશ્ચિમ તસ્કર, દક્ષિણ કે’છે ઉત્તર,
વગડા કે’છે ચોર આ વસ્તી, પર્વત કે’છે સાગર,
ધરતીને પૂછું તો દે છે નામ ગગનમંડપનું,
મારું ખોવાણું રે સપનું.
વ્હારે ધાજો જડ ને ચેતન મારી પીડ પિછાની,
અણુ અણુ સાંભળજો માર સમણાની એંધાણી;
તેજ તણા અંબાર ભર્યા છે, નામ નથી ઝાંખપનું,
મારું ખોવાણું રે સપનું.
ખોળે મસ્તક લૈ બેઠી’તી એક દી રજની કાળી,
જીવનની જંજાળો સઘળી સૂતી પાંપળ ઢાળી;
નીંદરના પગથારે કોઈ આવ્યું છાનુંછપનું,
મારું ખોવાણું રે સપનું.
-ગની દહીંવાલા
Saturday, April 25, 2015
નીતા દવેની રચનાઓ.....
🍥जिसको आज मुझमें हज़ारों गलतियां नज़र आती है....
कभी उसी ने कहा था "तुम जैसे भी हो, मेरे हो"
🍥हम तो सोचते थे की लफ्ज ही चोट करते है.
पर कुछ लोगों की खामोशियों के जख्म तो और भी गहेरे निकले..!
🍥गलत सुना था कि, इश्क आँखों से होता है..
दिल तो वो भी ले जाते है, जो पलकें तक नही उठाते।।।
🍥कहा जो उसने मुझसे खामोशी हे पसंद
मैंने शोर मचाती अपनी धड़कने रोक दी,!!
🍥अब शिकायतेँ तुम से नहीँ खुद से है
माना के सारे झूठ तेरे थे..
लेकिन उन पर यकिन तो मेरा था.
-નીતા દવે 'નીત'
(આભાર)
પડછાયા ફક્ત તારે નગર રૂબરૂ મળે
પડછાયા ફક્ત તારે નગર રૂબરૂ મળે
લોકો મળે નહીં અને બસ આબરૂ મળે
ઊગે સવાર કંઠમાં લઈ બ્રહ્મરૂપ સ્વર
ને સાંજના ચરણમાં પછી ઘુંઘરું મળે
હું તું - હતા ને સામે તો સેના ઊભી હતી
કેવો હતો સમય અને કેવી ઘડી હતી ?
માંગી શક્યા નહીં કોઈ વરદાન, બાકી તો
તારો જ રથ હતો અને આ આંગળી હતી
-રઈશ મણિયાર
દિલ ન લાગે કિનારે, તો હું શું કરું?
દિલ ન લાગે કિનારે, તો હું શું કરું?
દૂર ઝંઝા પુકારે, તો હું શું કરું?
હું કદી ના ગણું તુજને પથ્થર સમો,
તું જ એ રૂપ ધારે, તો હું શું કરું?
હો વમળમાં તો મનને મનાવી લઉં,
નાવ ડૂબે કિનારે, તો હું શું કરું?
આંસુઓ ખૂબ મોંઘા છે માન્યું છતાં
કોઈ પાલવ પ્રસારે, તો હું શું કરું?
તારી ઝૂલ્ફોમાં ટાંકી દઉં તારલાં,
પણ તું આવે સવારે, તો હું શું કરુ?
-આદિલ મન્સૂરી
હાથને ચીરો તો ગંગા નીકળે
હાથને ચીરો તો ગંગા નીકળે
છેવટે એ વાત અફવા નીકળે
સ્તબ્ધ આંખોમાં કરો ખુલ્લી તપાસ,
ભોંયરાઓ એમાંથી ક્યાં ક્યાં નીકળે
એ શું ક્બ્રસ્તાનનું કાવતરું છે
મુઠઠીઓ ખોલો તો મડદા નીકળે
દાબડીમાં એક માણસ બંધ હોય
ઢાંકણું ખોલો તો લાવા નીકળે
ર નીરંતર મેશમાં સબડે સતત
સુર્ય નીકળે તો કાળા નીકળે
-રમેશ પારેખ
क्यों चुराते हो देखकर आँखें
क्यों चुराते हो देखकर आँखें
कर चुकीं मेरे दिल में घर आँखें
ज़ौफ़ से कुछ नज़र नहीं आता
कर रही हैं डगर-डगर आँखें
चश्मे-नरगिस को देख लें फिर हम
तुम दिखा दो जो इक नज़र आँखें
कोई आसान है तेरा दीदार
पहले बनवाए तो बशर आँखें
न गई ताक-झाँक की आदत
लिए फिरती हैं दर-ब-दर आँखें
ख़ाक पर क्यों हो नक्शे-पा तेरा
हम बिछाएँ ज़मीन पर आँखें
नोहागर कौन है मुक़द्दर पर
रोने वालों में हैं मगर आँखें
दाग़ आँखें निकालते हैं वो
उनको दे दो निकाल कर आँखें
-दाग़ देहलवी
સ્વાગત મારું કર્યું , ઝખમના હારથી; આપો હવે પાનખર મને નફરત બહારથી;ઝાંઝવાના જળનાં પૂજાપાઠ કર્યા ઘણા; વિદાય થાઉં છું સદા તમારા નિર્ધારથી.
જંગ ખેલાય ગયા ઘણા દોસ્તીને નાતે; આવજો મળશું ક્યાંક અજાણ મઝધારથી. ગોતસો ના હવે કડી વીતી ગયા સમય ને; જીવીસું નિભાવવા દોસ્તી વ્યવહારથી.
જાણ્યું ન જાનકી નાથે તો “દિલદાઝ” શું જાણે? ખબર બસ એટલી હતી કે મૃત્યુ તમારા પ્રહારથી.
- દિલદાઝ
Subscribe to:
Posts (Atom)