પાંપણની વચ્ચે બાંધી હતી,
યાદો ઘણી મેં પાળી હતી
આજે ફરી કોતરે છે મને,
વાતો ઘણીએ પ્યારી હતી.
સરગમ સમીએ ગુંજે બધે,
કોયલ ટહુકે વારી હતી.
લઈને વસંતો સાથે ફરે,
મોસમ તણીએ રાણી હતી.
આવીને મળતી મને સ્વપ્નમાં,
એવી અધૂરી કહાણી હતી.
હાર્દિક પંડ્યા 'હાર્દ'
દોષ ના દેશો તમે ઊંડે ખૂંપેલી ફાંસને.
મેં જ ઝંખ્યો છે સદાયે એમના સહવાસને.
બસ મને છે આટલી કેવળ તમારી ઝંખના,
જેમ અંધારું સદા ઝંખ્યા કરે અજવાસને
તે છતાં ખૂપે પરિકર,પ્રેમથી બહુ સાચવ્યું,
રોજ અણિયાળી અણી ખૂંપ્યા કરે કંપાસને,
જે વધે છે ,એ કપાતું શોક ના કરવો કશો,
કોઈ માળી બાગમાં કાપ્યા કરે છે ઘાસને,
હુંફનું કોઈ કટર લઈ આવીને કાપો હવે,
નખ વધીને શ્વાસના, વાગ્યા કરે છે શ્વાસને.
- પીયૂષ ચાવડા
ભાવ તીખા સુરતે પડખાય છે,
ખેલ જાણે આખરી ખેલાય છે.
કોણ કોની વાત માની ચાલતું,
ઠોકરો ના ઢગ જને વર્તાય છે.
ભાવ એવા રાખતાં વર્તાવ માં,
રંગ મુખે અવનવા વંચાય છે.
જોઇ વિચારી સમય પર ચાલવું,
વાત શાણી ક્યાં હજું સમજાય છે.
થઇ ગયાં માનવ જગતનાં ઘાતકી,
લો પશુતા હદ વટાવી જાય છે.
વાગતાં વાજા પ્રસંગે શોખનાં,
નાચતાં મનખા બધે દેખાય છે.
જિંદગી માસૂમ તમાશે રાચતી,
હર તરફ દેખો તમાશા થાય છે.
- માસૂમ મોડાસવી
સ્વીટ હાર્ટ ! ઈંગ્લીશમાં તું બડબડ ન કર,
હાય ને હાય હાય મહીં ગરબડ ન કર.
બિલ્લીની માફક મને નડનડ ન કર,
શ્વાન સમજીને મને હડહડ ન કર.
હાસ્ય તારું ભયજનક લાગે મને,
મેઘલી રાતે કદી ખડખડ ન કર.
પ્રેમની ટપલીને ટપલી રાખ તું,
વ્યાપ વિસ્તારીને તું થપ્પડ ન કર.
કાલે મારો પગ છૂંદ્યો તેં હીલ વડે,
એ જગા પર તું હવે અડઅડ ન કર.
ધૂળ જેવી જિંદગી છે આપણી,
એમાં રેડી આંસુડાં કીચડ ન કર.
- રઈશ મનીઆર
પીળાછમ બોર જેવો પોષનો તડકો ઝીલ્યો એની –
હજી પણ સુવાસ કૈં આવ્યા કરે છે આંગળીઓ માંથી
ચમત્કારો નથી તો આ લખાતા શબ્દો બીજું શું ?
સતત કાગળ ઉપર કંકુ ખરે છે આંગળીમાંથી...!!!
- મનોજ ખંડેરિયા
કાળ ઉનાળે કૂંપળ ફૂંટી કૂંપળ લાગે ખાસ
ચાર દિશાએ ખીલી ઉઠ્યો લીલવણી અજવાસ
ચકલી મારી છાતી ઉપર ભીનાં પગલાં પાડે
વરસોથી આ બંધ પડેલા દરવાજા ઉઘાડે
સુક્કા પડતર ખેતરમાં પણ ઊગે કૂણું ઘાસ
કાળ ઉનાળે કૂંપળ ફૂંટી કૂંપળ લાગે ખાસ
ફરકે લીલાં પાન હવામાં ગીત મધૂરાં ગૂંજે
ચંચળતાને સહુ પોતાની ધૂપસળીથી પૂજે
ઉપસી આવે મનમાં ઝીણો ઝાલરનો આભાસ
કાળ ઉનાળે કૂંપળ ફૂટી કૂંપળ લાગે ખાસ
- જયંતિ પટેલ
ચાલ મરેલી ઈચ્છાઓ દફનાવી દઇએ,
ભાંગ્યા તૂટ્યા સપનાઓ સળગાવી દઇએ.
સૂકાં વુર્ક્ષો છે આ મૂર્છિત વનરાવનમાં,
કૂંપળ અડધી ફૂટેલી ફણગાવી દઈએ.
પ્રાણને કોઇ પંખી સમજી લઇએ નિશદિન,
નભમાં ખુલ્લી પાંખ જરા ફેલાવી દઈએ.
અંતર મનમાં દિવાળી જેવું લાગે છે,
નયનોમાં પાછાં દીપક પ્રગટાવી દઈએ.
કોણ કહે છે હોય નહીં શબ્દોમાં 'ફોરમ'
થોડા કાગળના ફૂલો મ્હેકાવી દઈએ.
- દીપલ ઉપાધ્યાય 'ફોરમ'
આ તરફ જીવન છે,તો પેલી તરફ શું છે?
સ્વર્ગ શું છે, નર્ક શું છે, આ સફર શું છે?
જે મધુરા ગાયનો ગાતાં ફરે પંખી
કોણ એ લખતું, અને એનાં હરફ શું છે?
યુધ્ધનો હિસ્સો બન્યો કિસ્સો સદા માટે
ભીષ્મ શું છે, ક્રિષ્ન શું છે,આ કરણ શું છે?
અંગ વાંકા છે અઢારે ઊંટના કાયમ
પારખે દોષો અવરના એ નજર શું છે?
જે સપાટી પર તરી આવે સદા તળથી
આ વમળ શું છે,કમળ શું છે,બરફ શું છે
લાગણી દિલની ઉતારૂ એક કાગળ પર
છંદ શું છે,કાફિયા શું છે,બહર શું છે?
હું જ રાણો છું ને પાછો હું જ મીરાં છું
હું જ આપી હું જ પૂછુ આ ઝહર શું છે?
શ્વાસ એ હરદમ નવાં આપે છતાં "જોગી"
શ્વાસના દેનાર ઈશ્વર ની કદર શું છે?
- મુકેશ જોગી "પાગલ"
એ કિશનજી....
તું રોજ રોજ શુ કરે ?
તારે અમારી જેમ થોડું હોય કામ??
કે સાચવવા ના હોય કોઈ વહેવાર ??
છતાં તને ન મળે થોડો ટાઈમ ...
કે તું તો યાદ કરે મુજ સમ પાગલને !
ન એક ઝલક દર્શાવી શકે..!
તને આખી દુનિયા પ્રેમ કરે !!
ત્યાં મુજ સરખી એક રજકણની શુ વિસાત ?
તું તો સ્નેહનો સાગર ..તેમની હું એક બુંદ !
નસીબ નહિ આ બુંદનું!
કે બનું તારા હાર માંહ્યલું કોઈ મોતી..
પણ કાન્હાજી...
એક વિચાર આવે મને......
તું હતો ગોકુળ કે વૃંદાવન મહી...
ત્યારે હું પણ હઈશ ત્યાં તહીંકહી..
કોઈ ગાય કે કોઈ ગોપગોપી બની ..
કોઈ વૃક્ષ કે કોઈ પથ્થર બની ...
કદાચ હોઉં જમનાજી નું નિર્મળ જળ ..
કે હોઉં કદંબ કેરું કોઈ લીલું પર્ણ..
જોયો હશે તને જરૂર મેં ત્યારે તહીં..
નહીંતર ન હોય હજુ તારી લગની..
છે એટલે વિશ્વાસ તું મળશે જરુર અહીં..
.........નલિની શાહ
હિન્દુ મુસ્લિમ શીખ ઈસાઈ ઘેટાં બકરાં નીકળે,
રસ્તા પર જઈ ઊભા જયાંથી આખી દુનિયા નીકળે !
ભીડ ચીરીને નીકળવાના યત્ન કરે ટોળામાં,
માળા તૂટ્યા વિણ એમાંથી ક્યાંથી મણકા નીકળે !
વાંચે છે અખબાર બધાં ને એવું પણ બહુ જાણે,
ઇતિહાસના પાનાં પરથી કોઈ અફવા નીકળે !
કોઈ આ તરફ આવે એમ જ કોઈ તે તરફ જાતું,
એક જ રસ્તા પર બે રસ્તા ડાબા જમણા નીકળે !
જેમ ખભેથી ઘૂંટણ લગ તે વસ્ત્રો પહેરી રાખે,
વાત કરે ત્યારેય હંમેશાં બહાર તે અરધાં નીકળે !
હર એક વ્યક્તિની અંદર છે પોતાની એક દુનિયા,
એમ ગણો તો આ દુનિયામાં અગણિત દુનિયા નીકળે !
- ભરત વિંઝુડા
ભીડમાં ભળતો એ માણસ ક્યાં ગયો ?
મન મુકી મળતો એ માણસ ક્યાં ગયો ?
ક્યાં ગયો આકાશ જેવું વિસ્તરી,
ખાલી નીકળતો એ માણસ ક્યાં ગયો?
કેટલા ઝખ્મો લઈ જીવતો હતો !
રક્ત નિંગળતો એ માણસ ક્યાં ગયો?
સર્પની માફક સ્મરણમાં સળવળે,
સ્થિર ખળખળતો એ માણસ ક્યાં ગયો?
ગાઢ અંધારાંને ઓગાળી શકે,
એવો ઝળહળતો એ માણસ ક્યાં ગયો?
*દીપલ ઉપાધ્યાય 'ફોરમ'*
એક વેળા આપણે મળવું હતું,
એક બીજાનું હૃદય કળવું હતું.
છીપમાં પૂરાઈને ફાવ્યું નહીં,
કોચલાથી બ્હાર નીકળવું હતું.
માત્ર પોતાના સ્વરૂપને પામવા,
બર્ફને નખશિખ પીગળવુ હતું.
ઝાંઝવા સામે હતા એ જોઈ ને,
જૂઠથી કોઈ સત્યને છળવુ હતું.
સ્થાન ચરણોમાં તમારા પામવા;
ફૂલમા ફોરમ બની ભળવું હતું
*દિપલ ઉપાધ્યાય 'ફોરમ'*
વાહ..નો એક ખિતાબ આપ મને,
સાચનો પણ ગવાહ આપ મને.
જિંદગી આ નર્યા સવાલ જ છે,
કોઈ ગમતો જવાબ આપ મને.
સૂર્ય અજવાળે વિહરતી મોજ ભરી,
એક સુંદર સવાર આપ મને.
રોજ આપ્યા ઉધાર જે મેં તને,
એ શબદનો હિસાબ આપ મને.
શસ્ત્ર હું ના ચલાવું શબ્દ થકી,
જીભે એવી લગામ આપ મને.
જિંદગી તો હું માણું રોજ ખરી,
મોતનો પણ દિદાર આપ મને.
જખ્મો હું હજાર સાચ્વી લઉં,
તું ખુશીનો નકાબ આપ મને.
હું સમંદર ક્યાં માંગું છું ય હવે,
જાજું નહીં પણ જરાક આપ મને.
આંખમાં કોઈને ના ખૂંચે ફરી,
શર્મનો એ લિબાઝ આપ મને.
તું સુરાલયને રાખ તારી કને,
પ્રેમનો એક કરાર આપ મને.
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"*
*ગાલગાગા લગાલ ગાલલગા*
કાલની વાત આજે કરો નહીં,
જાજુ હૈયે તમે પણ ભરો નહીં.
સ્વાદને થોડા છેટા મુકો ભૈ ,
જે મળે તે બધુંયે ચરો નહીં!
પ્રેમની વાત વાગોળતા રહો,
કોઈનાં પણ વિરહમાં મરો નહીં.
સ્ત્રીને જો માન સન્માન ના આપ,
તો મરદ તું હજું પણ ખરો નહીં.
સ્નેહનાં છોડ વાવી ગયાં, પણ
પ્રેમનો જામ્યો ત્યાં ડાયરો નહીં.
ચાલતું રાજ મારા શબદનું,
ત્યાં નવો ચીલો કો' ચાતરો નહીં.
*કાજલકાંજિયા "ફિઝા"*
વિહરતું ગગન પંખી મને એક મળ્યું
જવાનું હવે મારે ક્યાં! તેણે કહ્યું.
હવામાં તું ફફડાવા દે પાંખો જરા,
ઉદરમાં રહીને મેં ઘણું છે સહ્યું.
ધડાકે છુટી એક ગોળી છાતી ચડી,
સફરની શરૂઆતે જ હેઠું પડ્યું.
ક્યાં પાપે હું વિંધાયું છું કહેશો મને!
કો'ઉત્તર નથી બસ એક જ આંસું સર્યુ.
છુપાવી શકાશે કેમ એ વેદના,
ફરી ગાલ પરનું મોતી પાલવ ઢળ્યું.
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"*
વાહ..નો એક ખિતાબ આપ મને,
સાચનો પણ ગવાહ આપ મને.
જિંદગી આ નર્યા સવાલ જ છે,
કોઈ ગમતો જવાબ આપ મને.
રોજ આપ્યા ઉધાર જે મેં તને,
એ શબદનો હિસાબ આપ મને.
શસ્ત્ર હું ના ચલાવું શબ્દ થકી,
જીભે એવી લગામ આપ મને.
જિંદગી તો હું માણું રોજ ખરી,
મોતનો પણ દિદાર આપ મને.
જખ્મો હું હજાર સાચ્વી લઉં,
તું ખુશીનો નકાબ આપ મને.
હું સમંદર ક્યાં માંગું છું ય હવે,
જાજું નહીં પણ જરાક આપ મને.
આંખમાં કોઈને ના ખૂંચે કદી,
શર્મનો એ લિબાઝ આપ મને.
તું સુરાલયને રાખ તારી કને,
પ્રેમનો એક કરાર આપ મને.
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"*
વર્ષોનાં વર્ષો મારા વીતી ગ્યાં,
કંઈક હારી ગ્યા કંઈક જીતી ગ્યાં.
કુમળી કાયા માનવ તે પીંખી જ્યાં,
ત્યાં ,તેનાં લોહી આજે થીજી ગ્યાં.
ડુસકે કેમ ચડ્યાં મમતાનાં આંસું!
પીડાની ચિચકારીમાં જીવી ગ્યાં.
જીવીશું દુ:ખોનાં ડુંગર લઈને,
પીડાની સાથે રમતા શીખી ગ્યાં.
કોણ લડાવે લાડ હવે લાડકવાઈ!
તારાં પર મારા ઈશ્વર રીઝી ગ્યાં.
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"*
એક બે ભાવ હોત તો કે'ત,
હું તો લાગણીનો દરિયો છું.....
મૌન એ જ મારી વાચા,
શબ્દો મારા સાથી સાચા,
હું સાહીનો ભરેલો ખડિયો છું
હું તો લાગણીનો દરિયો છું......
સુખ દુ:ખ સાથે સહિયારી મારી,
રંગોથી ભરેલી વાતો પ્યારી,
હૈયે હૈયું ધરી મળ્યો છું,
હું તો લાગણીનો દરિયો છું......
આંખોમાં અધમણ સપનાં ભરી,
મસ્તીમાં મોજે જીવતો રહી,
ખુશીઓમાં પણ રડ્યો છું,
હું તો લાગણીનો દરિયો છું.......
એક બે વાત હોત તો કે'ત,
હું તો લાગણીનો દરિયો છું......
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"*
વસંતની ય અસર આજ તો ગુલાબી છે,
જરા જુઓ તો બધાં ઠાઠ પણ નવાબી છે.
દુવામાં એમ ભળી જાશું જેમ તમ કહેશો,
કહેવું માનો ને, તો વાત સાવ સાચી છે.
ઝખમની ગુપ્તતાં રાખી હતી મેં દુનિયાથી,
બધાંને વાત કરી આગ તેં લગાડી છે.
કમાલ શબ્દ કરે, નામ મારું વ્યાપે છે,
ચહેકતી કવિતા આજકાલ મારી છે.
તેં આસમાની પ્રણય છાવણી મને આપી,
ગજબની એક નવી પ્યાસ પણ જગાડી છે.
કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"
વસંતની સકળ ચાલ લાગે શરાબી,
જુઓ ક્યાંથી આવ્યો નશો એ ચડાવી.
ઘવાયો નથી તીર કે ભાલાથી હું,
નયનની જ વાગી જરાસી કટારી.
ઝખમથી હવે હું ના ડરતો જરા પણ,
હસાવે મને તો ગઝલ આ મજાની.
રજૂ હું કરું છું અરજ મારી સાંભળ,
તું આપી દે ઈશ્વર મને એક ફરારી.
ફિઝા બંદગીમાં દુવા માંગી લેજે,
મળે ઠાઠ ત્યાં પણ તને સૌ નવાબી.
કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"
(લગાગા/4)
ગમતો સથવારો આજે ખોયો,
ખાલીપો પોકે પોકે રોયો.
કેવાં બંધન તારાને મારા,
હું રેશમ ધાગો તું છે સોયો.
લૈલા, હિર, રાધા, મીરા ભૂલી,
શું જોઈ તું મારામાં મોહ્યો?
ઠૂંઠૂ ફૂટ્યું પર્ણો લીલા છમ,
ઝાકળમાં ફૂલોએ મુખ ધોયું.
મારી સાથે કરવાં સહિયારી,
ના આગળ પાછળ તેણે જોયું.
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"*
*6/11/2017*
અંધારું વિંધીને આવ્યું છે અજવાળું,
આળસ મરડી ઇશનું જાગ્યું છે રજવાડું.
અવસર આવ્યો, તો અંગૂઠો કાપી આપ્યો,
મેં લીધું સઘળું જ્ઞાન અજાણ્યા પરબારું.
વાંકાચૂકા રસ્તે પણ એ ચાલ્યા કરશે,
આ જીવન છે દુ:ખ ખુશીનાં બે પડ વાળું.
પરસેવાની સોડમ મેં ખિસ્સામાં મૂકી,
મ્હેકે છે રોટીની ફોરમથી ઘર મારું.
રહેશે ના ખુશી કાયમ તેનાં ઘર આંગણ,
જેનાં છે પાયાનું ભણતર થોડું કાચું.
રાજા, વાજા ને વાનરથી દૂર રહો ભૈ,
કોણ હશે હે!આવી પણ ક્હેવત કહેનારું.
જીવન જંગ લડીને, થઇ મારી બેહાલી
આપો મારો હિસ્સો, હું ક્યાં સઘળું માંગું!.
એ સઘળા પણ છે ભારતનાં જાની દુશ્મન,
જેણે ઘરમાં રાખ્યું આજે કાળું નાણું.
લોહીમાં લથબથ સૂતી છે ધરતી રાણી,
"મા" શું પીડા થાય?નથી કોઈ પુછનારું.
સરવાળે તો માણસ ત્યાનો ત્યાં જ રહ્યો છે,
ખાલી આવ્યો, ખાલી હાથે જ જવાનું.
તારી વાતો પણ કરશે, સૌ પાદર બેસી
તારે બસ તારા રસ્તે ચાલ્યા કરવાનું.
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"*
*4/11/2017*
થીજી ગયું છે રક્ત દોસ્ત,
ઉન્માદ જાણે જપ્ત દોસ્ત.
ઈશ્વર થવા ચાલ્યો છે તું!
થાશે કસોટી સખ્ત દોસ્ત.
શબ્દો દઝાડ્યે જાય છે,
ક્યાં થાયે છે એ અસ્ત દોસ્ત.
ખોટા પડ્યા જ્યાં બોલ, ત્યાં
શબ્દો થયાં છે ત્રસ્ત દોસ્ત.
વૃક્ષો વડિલ થઈ ઊભાં જ્યાં,
ત્યાં હોય કલરવ મસ્ત દોસ્ત.
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"*
મોઢે છાલક મારી હું ઘરથી નીકળતો,
ને લોકોને લાગે કે હું આંસુ ગણતો.
શ્રાપ બધાંને એમ જ ક્યાં કનડે છે યારો,
એ ખાલી ઠોઠ અકર્મીની પાછળ પડતો.
મૂંગા વચનો,સૂનાં કર્ણો શું સમજે કે!
તેને હૈયે હૈયું ચાંપીને હું મળતો.
કળજગનાં દ્વારે આ તો બસ એક ભ્રમણા છે,
ક્હો કોની કાંધે અંધાપો જાત્રા કરતો?
ખાટી મીઠી લાગી તારી જે પણ વાતો,
યાદોને એવી મારા ગજવામાં ભરતો.
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"*
ઉઝરડા પડ્યા કેવાં લાગણીને,
મલમ કોઈતો આપો આદમીને.
ખિલીને રહેવું શું હોય તેની,
ખબર હોય પણ શું આ ડાળખીને!
તને ભાર લાગે પાણીનો એવું,
કદી કોઇએ પૂછ્યું વાદળીને?
રડી કેટલું હું એનાં વિરહમાં,
ખબર ક્યાં બધી છે આ આરસીને.
ફકત તું મહેસુસ કર,લાગણીઓ
અપાતી નથી પત્ર પર આરખીને.
ઝહર મેં તો ચાખ્યા મોટા ભવનમાં,
જગ્યા દે ચરણમાં આ બાવરીને.
દરદ શ્યામળાને શું છે હજી એ,
સમજમાં જ ક્યાં આવ્યું વાંસળીને!
મળેલી ક્ષણો જીવનનાં સફરમાં,
નથી આવતી પાછી આથમીને.
થશે તો જ જો મરજી હોય ઇશની,
"ફિઝા"થાય ના આ પ્રિત પારખીને.
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"*
જખ્મો દુજે પીડા રડાવે જરા,
આવી મને કોઈ હસાવે જરા.
સિંદુર ભરીને સાંજ આભે ઢળી,
કુદરતને કહો ફૂલો બિછાવે જરા.
પૂરો મિલનનાં દીવડામાં અમી,
શગ પ્રેમની કોઈ જલાવે જરા.
મારી મહેનતનાં અમી ચાખવા,
આ જિંદગી રોજે ભણાવે જરા.
જો વેદનાની એ ચરમ સીમા છે,
રડવું ઘણું પણ આંસુ આવે જરા.
પથ ધૂળિયો છે,કાકરા પણ ઘણાં,
મખમલ અહીં કોઈ લગાવે જરા.
ખુલ્લી હવામાં રોજ મ્હાલી "ફિઝા",
મસ્તક ખુદાને પણ નમાવે જરા.
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"*
*8/11/2017*
*ગાલગા ગાગાલગા ગાગાલગા*
શક્યતા, મળશે બધું એ પણ નથી,
તું કે, મારા ભાગ્યમાં એક કણ નથી?
ડામ આપ્યા તેં ઘણાં નાસૂર છે,
ના રુઝે એવાં જગતમાં વ્રણ નથી.
પ્રેમની આંધી ઉઠે જે દિલ મહીં,
ત્યાં હવે કોઈ વિરહનું રણ નથી.
મારુ તું સ્વીકાર કર એક્લા પણું,
બીજુ તો તારા સિવા વળગણ નથી.
આપણી, દુનિયા ભલે દુશ્મન થતી,
હોય તું સાથે ; તો કો' અડચણ નથી.
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"
*
*ગઝલ*
શ્વસોની ઘૂંટન કોણે સમજી?
ને તારી ઊણપ કોણે સમજી?
લાગું લોકોથી ઘેરાયેલી,
યાદોની ચૂભન કોણે સમજી?
ના બોલે તેને નવ ગુણ દીધા,
હૈયાની ઉલજન કોણે સમજી?
ક્હું પણ કોને હું મનની વાતો,
મારી દુ:ખતી રગ કોણે સમજી?
રાખ થઇને સળગી છું રાતોમાં,
આંખોની આ શગ કોણે સમજી?
માધવ રમતાં રાધા સંગે એ,
લીલાની પૂનમ કોણે સમજી?
આસુંને પણ મે સુકવ્યા વ્હાલાં,
સમજુંની આ ઘડ કોણે સમજી?
*કાજલ કાંજિયા "ફિઝા"*
*6/7/2017*
तेरी नाराज़गी
और तू,
मेरा गुस्सा
और मैं,
कुछ ग़लतफ़हमियाँ,
कुछ नादानियाँ,
कुछ नासमझ शरारतें,
कुछ समझी-बुझी शैतानियाँ,
ज़माने की आंखों पे
शराफत की एनकें,
और अपनी बढ़ती बदमाशियाँ,
थोड़ी सी जलन
थोड़ा सा जुनून
बदन पर मासूमियत
का पैरहन,
ज़ेहन पे महोब्बत की
अल्हड़ निशानियाँ,
होठों का ज़ायका,
बातों की खुशबू,
हर लम्हा बढ़ती बेकरारियाँ,
मेरे चहरे पे दिखता तू,
तेरी बातों में छलकती मैं,
और भीड़ में जो मिलती हैं
वह खुली तन्हाईयाँ।
एक पलड़े में ये सब कुछ
और
दूसरे पलड़े में
इश्क़ अपना!...
- लिपि
Lipi Oza
સામાય ધસી જઈએ, આઘાંય ખસી જઇએ,
એકાદ મળે ક્ષણ તો ક્ષણમાંય વસી જઇએ.
આમેય વિતાવવાની છે રાત સરોવરમાં,
તો ચાલ કમલદલમાં આ રાત ફસી જઈએ.
એકેક કસોટીમાં છે પાર ઉતરવાનું,
હર શ્વાસ કસોટી છે, એનેય કસી જઇએ.
આ ફીણ તરંગોનાં છે શીખ સમંદરની,
રેતાળ કિનારા પર હેતાળ હસી જઇએ.
ઉત્કંઠ હવામાં છે સંગાથ સુગંધોનો,
હોવુંય હવે ઉત્સવ, આકંઠ શ્વસી જઇએ.
– રાજેન્દ્ર શુકલ
