કેવા છે દર્દ એ દિલ? જે સમાતા નથી;
સળગી ઉઠે કાગળ,જે લખાતા નથી.
તું તો મલકયા કરે તારે એમાં શું?
મારા જખ્મો તને જે જણાતા નથી.
રહેવુ ગમે છે મારી નિકટ હંમેશ,
દર્દો પુરાણા કદી જે ફંટાતા નથી.
સમજી જાને ઈશારે ઈશારે વાત,
શબ્દો છે મૌન જે બોલાતા નથી .
"આભાસ" આવે કે તરત નિકાલ,
અમે એવા ક્યાંય જે રોકાતા નથી.
-આભાસ.
એ રીતે છવાઈ ગયા છે ખયાલમાં,
આવેશને ગણી મેં લીધો છે વહાલમાં.
તારા વચનનો કેટલો આભાર માનીએ,
વરસો કઠણ હતાં તે ગયાં આજકાલમાં.
સારું છે એની સાથે કશી ગુફ્તગુ નથી,
નિહતર હું કંઈક ભૂલ કરત બોલચાલમાં.
કરતો હતો જે પહેલાં તે પ્રસ્તાવના ગઈ,
લઈ લઉં છું એનું નામ હવે બોલચાલમાં.
લય પણ જરૂર હોય છે, મારી ગિતની સાથ,
હું છું ધ્વિનસમાન જમાનાની ચાલમાં.
મુજ પર સિતમ કરી ગયા મારી ગઝલના શેર,
વાંચીને એ રહે છે બીજાના ખયાલમાં.
એ ના કહીને સહેજમાં છૂટી ગયા ‘મરીઝ’,
કરવી ન જોઈતી’તી ઉતાવળ સવાલમાંમ
-મરીઝ’
જીવનના નામની સાથે કઝાનું નામ આવે છે
જહાંના નામની સાથે ફનાનું નામ આવે છે
હું ચિતાને દરદ માની સુરા પી જાઉં છું કારણ
કિતાબોમાં દવા સાથે સુરાનું નામ આવે છે
અહમ કરનાર વ્યક્તિઓની જો નામાવલી કરીએ
તો સૌથી મોખરે એમાં ખુદાનું નામ આવે છે
પ્રવેશીશું કઈ રીતે જલન દોઝખના કમરમાં
ગુન્હેગારો તરીકે અહીં બધાનું નામ આવે છે.
-જલન માતરી
તુ ભુલી જાય મને...
એવુ નથી આ વાતનુ દુ:ખ નહી થાય મને,
પણ ઇચછુ છુ એવુ કે તુ ભુલી જાય મને..
તારા ગયા પછી કેવુ રહેશે જીવન?ખબર નથી,વિદાય તારી દિલ પર પથથર મુકીને સહુ છુ
પણ રડીને આમ કમડોર ન બનાવ મને,
પત્થરની મૂરતને હવે ખુદા નથી માનતી હુ,
એની છબી તારી મોહબતમા જ દેખાય છે મને..
ન કરતા ફિકર મારી,હુ ખુદને સંભાળી લઇશ.
કારણ બનુ તારાપતનનુ એ નહી પોસાય મને...
શકય હોય તો બસ એટલુ કરજે,
મૃત્યુ ટાણે સનમના ખોળાની
હુફ નસીબ થાય મને......
-નીત
આ શું કે જીવવાનું કારણ વગર;
આ શું કે મરવાનું કારણ વગર.
કોઈ ધારો નથી નફા ખોટ નો અહીં;
માત્ર શ્વાસો ખર્ચવાનું કારણ વગર.
મૃગજળ છે એને કહી દો છેતરે નહી;
સતત કેટલુક હાંફવાનું કારણ વગર.
એ તો કહી દે છે આ લાગણી છે મારી;!
આવું એ સાચું માનવાનું કારણ વગર.
તૈયાર થઈ ને બેઠો હોય તોય શું ?"આભાસ"
દર્પણમાં જોયા કરવાનું કારણ વગર.
-આભાસ
સંબંધોમાં તિરાડ કરીને,
દીવાલો ચણતો જાય છે.
આ માણસ ઉતરતો જાય છે.
ક્યાંક થોડો તો ક્યાંક વધારે,
એનો સુરજ ડૂબતો જાય છે.
આ માણસ ઉતરતો જાય છે.
ન કહેલી વાતોને પકડી,
શબ્દો ના અર્થ માં અટવાય છે.
આ માણસ ઉતરતો જાય છે.
ક્યાં કમી છે પ્રેમની છતાં,
નફરત માં ડૂબતો જાય છે,
આ માણસ ઉતરતો જાય છે .
વાતો અને વિચારોના વિવાદ સર્જી,
રોજ કપાતો જાય છે
આ માણસ ઉતરતો જાય છે.
આ મારું ને આ તારું,
એવા ભેદો કરતો જાય છે
આ માણસ ઉતરતો જાય છે.
જાતિ, ભાતી ને ધર્મથી પીડાતો,
એ ક્ષણે ક્ષણે રૂંધાય છે,
આ માણસ ઉતરતો જાય છે.
હાર્દ
કોઈનું પણ આંસુ લૂછ્યું હોય, તે બેસે અહીં,
ને પછી છાતીમાં દુઃખ્યું હોય, તે બેસે અહીં.
હાથ વચ્ચે નામ ઘૂંટ્યું હોય, તે બેસે અહીં,
ને અદબથી એને ભૂસ્યું હોય, તે બેસે અહીં.
સૂર્ય તપતો હોય એનો મધ્યમાં ને તે છતાં,
કોઈનાં ચરણોમાં ઝૂક્યું હોય, તે બેસે અહીં.
હાથ પોતાનોય બીજો જાણવા પામે નહીં,
કીડિયારું એમ પૂર્યું હોય, તે બેસે અહીં.
એટલો લાયક ખરો કે હું અહીં બેસી શકું ?
એટલું પોતાને પૂછ્યું હોય, તે બેસે અહીં.
જે ક્ષણે પોતાને પૂછ્યું હોયની બીજી ક્ષણે,
આ સભામાંથી જે ઊઠ્યું હોય, તે બેસે અહીં.
– સ્નેહી પરમાર
હોઠ મલકે તો મોટી મહેરબાની
સાજન, થોડો મીઠો લાગે;
તારી સંગાથે પ્રેમનો અજાણ્યો
મુલક ક્યાંક દીઠો લાગે!
સંગાથે હોય ત્યારે અટવાતા ચાલીએ
કે એકલાનો રાહ એકધારો,
મઝધારે મ્હાલવાનો મોકો મળ્યો, તો
ભલે આઘો ઠેલાય આ કિનારો!
મધમીઠો નેહ તારો માણું
સંસાર આ અજીઠો લાગે.
રાત આખી સૂતો ક્યાં સૂરજ, સવારે
એની આંખમાં ઉજાગરાની લાલી.
લથડીને ચાલતી આ ચંચલ હવાનો હાથ
ઊઘડેલા ફૂલે લીધો ઝાલી;
તારી આંખના ઉજાગરાનો
છલકાતો રંગ જો મજીઠો લાગે!
– હરીન્દ્ર દવે
પૂછી તો જુવો કે
કેવા છે હાલ,
મારે હૈયે વસ્યાછો,
શું તમને છે યાદ?
-હાર્દ
તમે જ ભુલી ગયા છો,
હવે ક્યાં કરવી ફરીયાદ.?
-આભાસ
તો મળી લઇએ એકમેકને
છોડોને સઘળો વિવાદ.
-morpichh
મળશે મંજિલ મને, એવી આશ લઇને બેઠો છુ,
તને પામવા હુ, દુનિયાની ખારાશ લઇને બેઠો છુ,
મૌતની હવે પરવા નથી,તારા માટે જિંદા લાશ થઇને બેઠો છુ.
-ઘનશ્યામ 'શ્યામ'
પાછી સવાર થઈ રાબેતા મુજબ;
આજે ફરી હું ઉઠયો રાબેતા મુજબ.
ગોખ માં ભગવાન રાબેતા મુજબ;
મંદિરનાં એજ ભક્તો રાબેતા મુજબ.
જીંદગીની દોડધામ રાબેતા મુજબ;
સતત હાફતા શ્વાસો રાબેતા મુજબ.
ભીડ ભર્યો રસ્તો રાબેતા મુજબ;
માર્ગ એમાંથી જ કાઢવો રાબેતા મુજબ.
કરવી પડે છે વેઠ રાબેતા મુજબ;
ભરવા માટે પેટ રાબેતા મુજબ.
ફરી સાંજની એકલતા રાબેતા મુજબ.
આંસુની એ ધાર રાબેતા મુજબ.
પરિવાર ની હુંફ રાબેતા મુજબ,
પછી રાતની ઊંઘ રાબેતા મુજબ.
એક ઓર વધુ રાત રાબેતા મુજબ;
કાલે નવી થશે સવાર રાબેતા મુજબ.
-આભાસ
इक ग़ज़ल ब-नजर -ए- इस्लाह
महोब्बत में सलीका चाहता है
अजब पागल है दिल क्या चाहता है।
कफस से वो हमे आज़ाद कर के
हमारे पर कतरना चाहता है।
जुनूं इसमें भी है सच्चाइयों का
हमारा सर भी नेजा चाहता है
इजाजत माँगता है इस जहाँ से
अगर मजलूम मरना चाहता है।
उसे चाहत है बस ज़ज्बात ए दिलकी
कहाँ वो सिर्फ सजदा चाहता है।
गुलामी की इसे आदत पड़ी है
हमेशा सर पे पंजा चाहता है।
बहुत पागल है ये महबूब तेरा
जमाने को बदलना चाहता है।
महेबुब सोनालिया
મહેકમાં મહેક મળી જાય તો મૃત્યુ ન કહો
તેજમાં તેજ મળી જાય તો મૃત્યુ ન કહો
રાહ જુદો જો ફંટાય તો મૃત્યુ ન કહો
શ્વાસની લીલા સમેટાય તો મૃત્યુ ન કહો.
દીર્ઘ યાત્રાની જરૂરતથી સજ્જ થઈ જઈને
એક મંઝિલની લગન આંખે ઉતરવા દઈને
ભાનની ક્ષણને કાળજીથી સમેટી લઈને
‘આવજો’ કહીને કોઈ જાય તો મૃત્યુ ન કહો.
જે નરી આંખે જણાયું ન એ તત્વ કળવા
જે અગોચર છે એ અસ્તિત્વને હરદમ મળવા,
દૂર દુનિયાના રહસ્યોનો તાગ મેળવવા
દ્રષ્ટી જો આંખથી છલકાય તો મૃત્યુ ન કહો.
શબ્દ ક્યાં પહોંચે છે તે જાતે નિરખવા માટે
ભાન ની સૃષ્ટીની સિમાને પરખવા માટે
દિલના વિસ્તારની દુનિયાઓમાં વસવા માટે
કોઈ મહેફીલથી ઊઠી જાય તો મૃત્યુ ન કહો.
– હરીન્દ્ર દવે
: मै यादों का
किस्सा खोलूँ तो,
कुछ दोस्त बहुत
याद आते हैं.
मै गुजरे पल को सोचूँ
तो, कुछ दोस्त
बहुत याद आते हैं.
अब जाने कौन सी नगरी में,
आबाद हैं जाकर मुद्दत से.
मै देर रात तक जागूँ तो ,
कुछ दोस्त
बहुत याद आते हैं.
कुछ बातें थीं फूलों जैसी,
कुछ लहजे खुशबू जैसे थे,
मै शहर-ए-चमन में टहलूँ तो,
कुछ दोस्त बहुत याद आते हैं.
सबकी जिंदगी बदल गयी
एक नए सिरे में ढल गयी
किसी को नौकरी से फुरसत नहीं,
किसी को दोस्तों की जरुरत नहीं,
सारे यार गुम हो गये हैं
"तू" से "तुम" और "आप" हो गये हैं...
मै गुजरे पल को सोचूँ
तो, कुछ दोस्त
बहुत याद आते हैं.
धीरे धीरे उम्र कट जाती है
जीवन यादों की पुस्तक बन जाती है,
कभी किसी की याद बहुत तड़पाती है
और कभी यादों के सहारे ज़िन्दगी कट जाती है ...
- किनारो पे सागर के खजाने नहीं आते, फिर जीवन में दोस्त पुराने नहीं आते ...
- जी लो इन पलों को हस के दोस्त,
फिर लौट के दोस्ती के जमाने नहीं आते ... !!!
પ્રેમ હતો તોય ઇન્કાર કર્યો?
તને એ નથી ખબર સનમ કે,
તે મને કેટલો બેકરાર કર્યો?
રાતોની ઉઘ હરામ કરી ને,
સપનાઓ કર્યા ચકનાચૂર,
હાડકાનુ ખાતર કર્યુ ને,
જીવન થઇ ગયુ ગાન્ડુતૂર,
મને એ નથી સમજાતુ સનમ,
પ્રેમ હતો તોયે ઇન્કાર કર્યો?
આજે આટલા સમયે તે યાદ કર્યો,
ને મારા પ્રેમનો એકરાર કર્યો,
પરન્તુ બહુ મોડુ થઇ ગયુ "દોસ્ત"
જ્યારે તે તારા જીવનમાથી મને બાદ કર્યો,
ત્યારથી જ મે પ્રેમમા સન્યાશ ધર્યો.
-ઘનશ્યામ ચૌહાણ ’શ્યામ’
देख ली न तूने मेरे आंसुओ की ताकत,
कल रात मेरी आँखे नाम थी ,
आज तेरा सारा शहर भीगा है ..
બેખોફ ખુદાની સામે પણ મસ્તક મેં ઉઠાવ્યું છે રુસ્વા,
પણ આજ ખરું જો પૂછો તો દુનિયાનો મને ડર લાગે છે.
-મઝલૂમી ‘રુસ્વા’
મેહુલો આવ્યો વરસાદ લઈને ખેતર તરફ ,
મહેક પ્રસરી સમીરના સાથમાં ખેતર તરફ ;
મહેનત કરવા પગલા ચાલ્યા ખેતર તરફ ,
વસુંધરા ખૂંદી કણમાંથી મણ કરવા ખેતર તરફ ;
ધરા પર બીજ અંકુર થઈ ઉગ્યા ખેતર તરફ ,
હરીયાળી લહેરાઈ ભૂમી પર ખેતર તરફ ;
ટોળાઓમાં પંખીઓ કિલ્લોલ કરે ખેતર તરફ ,
મુક્ત ગગનમાં મુક્ત થઈ ઉડે ખેતર તરફ ;
ખુશીથી ગીત ગાતા પગલા ચાલ્યા ખેતર તરફ ,
'લાલુ' મહેનતની મૌસમ લણવા ખેતર તરફ
-લિ.ચુડાસમા લાલજી 'લાલુ'
૧.
વરસ્તી આ મોસમ ને ભીંજાતી તું ,
ઘેરાતી આ ઘટાઓ ને
ટહુકતો મોર બનીને હું.
૨.
આ તડપતા દિલની એને શું ખબર,
હસ્તા હોઠજ દેખે છે એ ભરાયેલી આંખો નહિ.
૩.
વિષયથી વધારે કહી જાય છે,
છતાય આંખો મૂંગી રહી જાય છે.
-હાર્દ
If you want to see how rich you are,
then don't count your money,
just drop a tear from your eye &,
see how many hands come to hold it...!!!
Thanks - Karim
વરસાદ નથી આંગળી મુકાય એવો નક્કી
કાલ એનું હતું જળવંતી છાંટ
એક જળવંતી છાંટ
આજ એનું નામ સાવ ખાલી ખખડાટ
સાવ ખાલી ખખડાટ
કાલ એનું નામ હશે વાંભવાંભ જક્કી
વરસાદ નથી આંગળી મુકાય એવો નક્કી
કોઈ વાર છે એને આવવાની ટેવ
એને આવવાની ટેવ
કોઈ વાર એને ઝૂરાવવાની ટેવ
છે ઝુરાવવાની ટેવ
નહીં એના વાવડ કે નહીં કોઈ વક્કી
વરસાદ નથી આંગળી મુકાય એવો નક્કી
- રમેશ પારેખ
છે ઘણાં એવા કે જેઓ યુગને પલટાવી ગયા
પણ બહુ ઓછા છે જેઓ પ્રેમમાં ફાવી ગયા.
દુર્દશા જેવું હતું કિંતુ સમજ નો’તી મને,
દોસ્તો આવ્યા અને આવીને સમજાવી ગયા.
હું વીતેલા દિવસો પર એક નજર કરતો હતો,
યાદ કંઈ આવ્યું નહીં – પણ આંસુઓ આવી ગયાં.
મેં લખેલો દઈ ગયા – પોતે લખેલો લઈ ગયા,
છે હજી સંબંધ કે એ પત્ર બદલાવી ગયા.
‘સૈફ’ આ તાજી કબર પર નામ તો મારું જ છે,
પણ ઉતાવળમાં આ લોકો કોને દફનાવી ગયા!
