અમે આજે અમારી આંખને રડવા નથી દીધી,
વર્ષાને ધોધમાર અમે અહીં પડવા નથી દીધી.
તમે જ્યારે પણ અમારા ઘરે આવ્યાં તમારા સમ;
પત્રોની એક થેલી આપને જડવા નથી દીધી.
અમે તો જ્યારથી છોડી ગલી છે એમની તેથી;
અમારી જાત ને પણ એકલ રખડવા નથી દીધી.
રહે છે એ અમારા નયનમાં એ કારણે આજે;
અમે તસવીરની જરૂરત પડવા નથી દીધી.
હજી પણ એ મને છે યાદ આવે તે જ કારણથી;
અમારી જાતને એકલ પણ બબડવા નથી દીધી.
નડ્યા સૌને અમે જીવન મહીં એથી જ 'પ્રત્યક્ષ';
અમારી કબર કોઈને હજી નડવા નથી દીધી.
કવિ શ્રી રવિ દવે 'પ્રત્યક્ષ'
No comments:
Post a Comment