સાંવરિયો રે મારો સાંવરિયો,
હું તો ખોબો માંગુ ને દઇ દે દરિયો…
જાણે અત્તર ઢોળાયું રૂમાલમાં,
એવી લથબથ ભીંજાઇ હું વ્હાલમાં,
મારા વાલમનું વ્હાલ મારું નાણૂં,
ભર્યા જીવતરને ગુલાલ જેવું જાણું…
જાણું રે એણે ખાલી ઘટામાં ટહુકો કર્યો,
આંખ ફડકી ઉજાગરાથી રાતી,
ઝીણાં ધબકારે ફાટ ફારઅ છાતી,
મારો સાવ ભોળો ને સાવ બાવરિયો…
કોઇ હીરા જુએને કોઇ મોતી,
મારી આંખો તે છેલજીને જોતી,
જોતી રે રંગ કેરસિયો રે રંગ કેસરિયો…
– રમેશ પારેખ
No comments:
Post a Comment