મેં રસ્તાઓ બદલ્યા, મકાનોય બદલ્યાં ને બદલ્યાં શહેરો ને ચહેરા, રમેશ મરણની લગોલગ ગયો તે છતાંયે ન સાચાં પડ્યાં સ્વપ્ન પણ એકબે - રમેશ પારેખ
નમણું નાજુક ને રૂપાળું બહાર વજજર અંદર આળું ખખડવે છે ઠોકી સાંકળ ખોલ દિધેલું અંદર તાળું. જાતે નીકળ કાં હું કાઢું કાં તારો પડછાંયો વાળું. ધોળા દિએ ના દેખાતું મનમાં બંધાયેલું ઝાળું. દીપક ઝાંખો થાવા લાગ્યો શગ સંકોરો હો અજવાળું. -રસિક દવે
No comments:
Post a Comment