નજર પોકળ બનીને આંખથી લથડી ઘણી વેળા- સ્નેહલ જોષી ‘પ્રિય’

નજર પોકળ બનીને આંખથી લથડી ઘણી વેળા,
કસોટી થઈ ગઈ છે એટલે કપરી ઘણી વેળા.

નથી સંદર્ભ એના નામનો મળતો હજુયે ત્યાં,
નથી ઇતિહાસમાં હોતી ઘણી નગરી ઘણી વેળા.

ઘણી વેળા હૃદયને ભાર લાગે છે સમી સાંજે ;
સમી સાંજે ઊડી છે આભમાં ડમરી ઘણી વેળા.

ફરીથી મત્સ્ય વીંધાતા ગયાં છે સામટાં મિત્રો,
ફરીથી માછલીઓ પૂર્વવત્ તડપી ઘણી વેળા.

બધીયે હસ્તરેખાઓ કરી પૃથક હથેળીથી,
પછી આ હાથ ઊભો છે કલમ પકડી ઘણી વેળા.

સ્નેહલ જોષી ‘પ્રિય’