તું બોલે તો બોલું એવી મનમાં વાળી ગાંઠ,
બંધ હોઠ કર્યા મેં જ્યારે -આંખે માંડી વાત !
આંખોને યે વારું ત્યારે -જોવું ના તુજ દિશ,
એમ કર્યું તો -સ્મરણો તારાં મનમાં કરતાં ભીંસ.
તેને વારું ને તુજ દિશનું ખાળું અંતરવ્હેણ,
નીર ફર્યા એ પાછાં તેથી ઊભરાતાં તુજ નેન.
અંતર મારે ભય જાગે: શું બંધો જાશે તૂટી ?
શબ્દો, આંખો, અંતર, દેશે નિજનું તુજને, લૂંટી ?
– સઘળું નિજનું તુજને લૂંટી ?
–પ્રહલાદ પારેખ
No comments:
Post a Comment