કાગળ ને અક્ષર ભલે પીળા પડી ગયા,

પપ્પાએ કૉલેજમાં ભણતી એ સમયના મેં સાચવી રાખેલા મારા મિત્રો,બહેનપણીઓના બર્થ ડે કાર્ડસ, અને પત્રોની બેગ એમના કબાટમાંથી જડતાં મને આપી ને હું એક એક કરીને એ પત્રો, કાર્ડસમાંથી ફરી પસાર થઈ એ સમયે મને આવી કંઈક અનુભૂતિ થઈ,,,,

કાગળ ને અક્ષર ભલે પીળા પડી ગયા,
વરસો પુરાણા પત્રો મળતાં, ગત વર્ષો મળી ગયાં.

રણ જેવાં આ સુકાંભઠ જીવનમાં જાણે,
સ્નેહનાં લીલાછમ્મ મીઠા વીરડા મળી ગયા.

પુરાણા પત્રો એ મિત્રોના શું હાથ ચડ્યા,
લાગ્યું જાણે જોબનના ખજાના જડી ગયા.

પાને પાને ઉકલે સંસ્મરણો વાસતો
ને બોલા-અબોલાના મહેકંતા વાયરા મળી ગયા.

આજ ભરબપોરે આ અક્ષરોમાં કંઈ
કેટ-કેટલાં,
જોને રંગીન અરમાન, વિરહ ઝૂરાપા જડી ગયા.

~ પ્રવિણ દુધરેજીયા