રોજ મારાથી મને વાંધો પડે,
એટલે મારે મને જોવો પડે.
આ ઝરણ એમ જ નદી બનતા નથી,
દોસ્ત પાણીનેય પરસેવો પડે.
કૈંક તો સારું બધામાં હોય છે,
લીમડાનો છાંયો ના કડવો પડે.
તું દિવસ જીતી ગયાંનો વ્હેમ છોડ,
સાંજે પડછાયો ઘણો મોટો પડે.
સૂર્ય સાથે ચંદ્રને જોશો નહીં,
એક સાથે બેઉનો મોભો પડે.
તું અડે ને એમ લાગે છે મને,
જાણે સૂકા ઘાસ પર તણખો પડે.
તું હવે સરનામું સાચુ આપ, બસ,
રોજ મંદિરનો મને ધક્કો પડે.
~ગૌરાંગ ઠાકર
No comments:
Post a Comment