નથી મજબૂત, તકલાદી જીવનની જાત ફાટે છે,
તું વાતોની રફૂગર છે, સિફતથી વાત સાંધે છે.
બધો આધાર મારા આ હ્રદયનો એમના પર છે,
નજૂમી હાથ મારો જોઇ કિસ્મત કેમ ભાંખે છે?
ભુસી નાખી બધી યાદો, પ્રણયનાં માર્ગ પર જાતે,
નવી બારાખડી લખવા એ આખી રાત જાગે છે.
નથી દેખી શકાતું દર્દ આ મારું જમાનાને,
ઉઠાવી હાથને ઊપર દુઆમાં મોત માંગે છે.
મુસાફર છું, નવી છે આ ડગરને છે નવા સાથી,
હવે જોવાનું કે "આભાસ" સાથે કોણ ચાલે છે.
-આભાસ
No comments:
Post a Comment