કોક તો જાગે આપાણામાંથી
હાય જમાને
ઢેઢફજેતી ઢીંચતાં ઢીંચી,
ઘેનસમંદર ઘૂઘવે –
એનાં ઘોર ઊંડાણો
કોક તો તાગે-
આપણામાંથી કોક તો જાગે !
હાય જમાને
ઝેરને પીધાં,વેરને પીધાં,
આધીનનાં અંધેરને પીધાં—
આજ જમાનો અંતરાશે
એક ઘૂંટડો માગે_
સાચ-ખમીરનો ઘૂંટડો માગે:
આપણામાંથી કોક તો જાગે !
બાપદાદાની બાંધેલ ડેલી,
એક ફળીબંધ હોય હવેલી,
ગામની ચંત્યા ગોંદરે મેલી,
એ…ય..નિરાંતે લીમડા હેઠે
ઢોલિયા ઢાળી_
સહુ સૂતાં હોય એમ કાં લાગે ?
આપણામાંથી કોક તો જાગે !
સોડ તાણી સહુ આપણે સૂતાં,
આપ ઓશીકે આપણા જૂતાં,
ઘોર અંધારા આભથી ચૂતાં–
ઘોર અંધારી રાત જેવી
ઘનઘોર તવારીખ સોરવા લાગે–
આપણામાંથી કોક તો જાગે!
આમથી આવે ક્રોડ કોલાહલ,
તેમથી વહેતાં લોહી છલોછલ,
તોય ઊભા જે માનવી મોસલ_
આપરખાં ,વગડાઉ ને એવાં
ધ્યાનબહેરાં લમણામાં
મર લાઠીયું વાગે!
આપણામાંથી કોક તો જાગે !
એક દી એવી સાંજ પડી’તી,
લોક કલેજે ઝાંઝ ચડી’તી ,
શબ જેવી વચમાં જ પડી’તી –
એ જ ગુલામી
એ જ ગોઝારી
મૂરછા છાંડી મ્હોરવા માગે:
આપણામાંથી કોક તો જાગે!
કોઈ જાગે કે કોઈ ના જાગે
કોઈ શું જાગે?
તું જ જાગ્યો તો તું જ જા આગે –
આપણામાંથી તું જ જા આગે!
– વેણીલાલ પુરોહિત
No comments:
Post a Comment