પાનખરમાં બનીને પર્ણ વિખેરાઈ ગયો.
વાયરા સંગ ઉડી ક્યાંક સમેટાઈ ગયો.
પાત્ર એ કોઈ હદય સમ જ હતું લાગણીનું
એટલે સંગ વહી સાવ હું ઢોળાઈ ગયો.
જીંદગી આખી રહ્યો એકઠું કરવા હું જ્યાં વ્યસ્ત
જાણ્યું ના કેટલો ! ખુદમાં જ વહેંચાઈ ગયો.
ચોરીથી ક્યાંક ગયો બંધ કરી મુજ નયન,
સ્વપ્નના હાથ પછી ત્યાં જ હું ઝડપાઈ ગયો.
ત્યાં બધું વ્યર્થ હતું નિકળવું બ્હાર પછી,
કોશિશોમાં વધુ ભીતર હું ધકેલાઈ ગયો.
*-ગૌતમ પરમાર "સર્જક".*
*-(મોરબી જીલ્લા સાહિત્ય વર્તુળ)-*
No comments:
Post a Comment