ગઝલ.
સાવ અમસ્તી વાતમાં વાંકું પડ્યું,
જે ન'તું ધાર્યું હવે સાચું પડયું .
ને પછી ટોળે વળી ઇચ્છા બધી,
દ્દશ્ય જે સાચું હતું ઝાંખું પડ્યું.
મેં પછી અટકળ બધી ભેગી કરી,
માપ અટકળનું ય ત્યાં ત્રાંસુ પડયું.
શું કરું સમજણ કશે વિસરાઇ ગઇ,
શુષ્ક આંખોથી પછી આંસુ પડયું.
મેં ય મારી જાતને માંજી સતત,
તો ય જાણે પીઠ પર લાખું પડ્યું.
વાત વણસે ને પછી વંકાય તો,
પ્રશ્ન છે ને આયખું આખું પડ્યું .
સ્નેહનું સગપણ હશે તો ચાલશે ,
દર્દનું મારણ હશે તો ચાલશે .
મેં કશી આશા નથી રાખી છતાં,
બે'ક મીઠી ક્ષણ હશે તો ચાલશે .
તું અગર મળવા ચહે તો આવજે,
કાંઈ પણ કારણ હશે તો ચાલશે.
ફક્ત જો હુંકાર તારો હોય તો ,
રાત,આંધી, રણ હશે તો ચાલશે.
સોળ આ શણગાર કયાંથી લાવવા?
આંખમાં આંજણ હશે તો ચાલશે.
ને કદી તારી વ્યથાના બોજ પર ,
સત્યનું દર્પણ હશે તો ચાલશે .
વેદના વરસી પરસ્પર હોય તો ,
જીભ પર ગળપણ હશે તો ચાલશે .
જિંદગીની ભીડમાં થાકયા વગર,
અંતમાં સમરણ હશે તો ચાલશે.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
કહેવાનું નથી.
આ સમયનું વ્હેણ ટકવાનું નથી,
કષ્ટ છે તો એય રહેવાનું નથી .
બસ હવે ખુદનો ભરોસો રાખજે,
સત્ય છે તો લેશ ડરવાનું નથી .
હોય ગૂંચવણ તો પછી ઉકેલ કર,
અધવચ્ચેથી આમ ખસવાનું નથી.
જાતનો શણગાર પોતે છે સ્વયં,
અન્યના રંગોથી સજવાનું નથી.
જે મળી આવે સફર સંગાથમાં,
કોઇ ને પણ કયાંય નડવાનું નથી.
એ મળે અંજળવગર તો કયાં મળે?
યત્નથી તો કોઇ મળવાનું નથી.
લો બધી અટકળ તજી ચાલું હવે ,
ને વધુ તો કંઈ જ કહેવાનું નથી.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
વધારે કંઈ નથી.
જિંદગી ફંફોળવાની છે વધારે કંઈ નથી .
જાતને ઢંઢોળવાની છે વધારે કંઈ નથી .
આ ધરમ ને આ કરમની પોટલી ખડકી અહીં,
સત્યથી એ તોળવાની છે વધારે કંઈ નથી.
લોભલાલચ મોહ માયા ને અહંની આ રમત,
આ રમત રગદોળવાની છે વધારે કંઈ નથી.
આ સફરમાં ઝેર કે અમૃત મળે તે પી જવા,
એ પવાલી ઘોળવાની છે વધારે કંઈ નથી .
ને ખરેખર આ કિનારા પર નહીં મોતી મળે.
ઠેઠ તળિયે બોળવાની છે વધારે કંઈ નથી .
શ્વાસની પીંછી રહી ના જાય કોરીકટ પછી,
રંગમાં ઝબકોળવાની છે વધારે કંઈ નથી .
નાદનો આ લય અહો આનંદ ભીતર ઝણઝણે ,
બેઘડી હિલ્લોળવાની છે વધારે કંઈ નથી .
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
ગઝલ........
જિંદગી લે શ્વાસમાં ધારું તને,
તું હૃદયની પ્યાસ પોકારું તને .
ને યુગોથી તું સતત ધબકયા કરે,
લે હવે કણ કણમાં વિસ્તારું તને.
લઇ હથોડી-ટાંકણુ બેસું જરા,
જો પછી અવકાશે કંડારુ તને.
દર્દ, પીડા, વેદના છલકાય તો,
હળવે હાથે પીઠ પસવારું તને .
શબ્દ છે તો શબ્દની સંગત કરું ,
ખેલ તારો દાવ પડકારું તને !
મૌન દ્વારા તું બધું સમજે પછી,
શું કહું ત્યાં સાવ પરબારું તને?
આ વિષાદી પ્હાડ ઓઞળતો કરું
આશ ને ઉલ્લાસ ઓવારુ તને !
આ બચેલી ક્ષણ હવે શણગારવા,
પ્યાર લઇને આવ શણગારું તને !
- નૈષધ મકવાણા.
તરહી મિસ્રા.ભરત ભટ્ટ.