" સફર કરે છે ટ્રેનમાં"

"સફર કરે છે ટ્રેનમાં"

અજાણ્યા મુસાફીર બની ને,
                 સફર કરવાની છે ટ્રેનમાં.
ધક્કા-મૂકીમાં રસ્તો બનાવતા,
            મુસાફરી કરવાની છે ટ્રેનમાં.
કોઈ ઊભા તો કોઈ બેઠા,
             અથડાવાની મજા છે ટ્રેનમાં.
ઝડપથી બોટલમાં પાણી ભરવા,
                       ઉતાવળ કરે છે ટ્રેનમાં.
કોઈ નજરથી તો ઈશારા થી,
               પ્રેમની વાતો કરે છે ટ્રેનમાં.
મિલન કે વીરહની વાત ને,
                   યાદ કરે છે ટ્રેનમાં.
કોઈ ચા-નાસ્તા ની ખાણીપીણી ને,
                    લિજજત ઉડાવે છા ટ્રેનમાં.
મંઝિલ તરફ પગલાઓ પો'ચે,
                    આ અદૄભુત સફર છે ટ્રેનમાં.
ચડવુ,ઉપડવુ,ઉતરવુ ની ઘટનાઓ,
                   "લાલુ"હંમેશા રહેશે ટ્રેનમાં.
              
              ▪ચુડાસમા લાલજી "લાલુ"

इश्क मे यूँ भी किया खुद को तमाशा मैने..
तेरे फैके हुये पत्थरो को भी चूमा मैने,

पहले डाली तेरे चेहरे पे बहुत देर नजर..
चौदहवी का चाँद तो फिर बाद मे देखा मैने,

" बुरा " हमेशा वही बनता हे,
जो " अच्छा " बन के टूट चूका होता हे !

बातें वो क्या समझेंगे जो कभी चोट खाये ही नही
कि ज़ख्म भी मुहब्बत के बडे नमकीन होते हैं

चलो अब जाने भी दो, क्या करोगे दास्तां सुनकर.....
खामोशी तुम समझोगी नहीं, और बयां हमसे होगी
नही...!!

कुछ नहीं मिल पाएगा सजदा बग़ैर
वो कहाँ ख़ुश होता है पूजा बग़ैर

ये तअज्जुब है कि मंज़िल मिल गई
ज़िन्दगी चलती रही रस्ता बग़ैर

किस क़दर आसान है,मुश्किल भी है
ज़िन्दगी जीना किसी इच्छा बग़ैर

क्या कहूँ उस नूर के आलम को मैं
जैसे इक सैलाब हो दरिया बगैर

उसको ढूंढा है पता जिसका न था
इक ख़ज़ाना मिल गया नक्शा बग़ैर

जब तुम्हारे ध्यान में होता हूँ मैं
रहता हूँ दुनिया में और दुनिया बग़ैर

ये हुनर ये फ़न उसे आता है ख़ूब
हर नज़र से छुप गया परदा बग़ैर

एक ऐसी रौशनी की है तलाश
जिस्म हो जाए जहाँ साया बग़ैर

जैसे अंतिम पृष्ठ नाविल में न हो
राम का अस्तित्व क्या सीता बग़ैर
कृष्ण बिहारी 'नूर'

वो रहनुमाई जो
रूह के रास्ते खुदा तक पहुचे
वाइज़ नमाज़ उसी को कहते हैं

मुठ्ठी भर अँधेरा है
और  चुटकी भर है रौशनी
रात के केनवास पर कहीं ये जिंदगी तो नहीँ

તારી યાદ આવે ને જીવી જાઉં તો કહેવાય નહીં.

આમ એવી શૂન્યતા છે કે હવે રહેવાય નહીં ,
તારી યાદ આવે ને જીવી જાઉં તો કહેવાય નહીં.

આ અરીસાના બધા ટુકડા વીણો તો શું થશે ?
ત્યાં જે દેખાતો હતો ચહેરો હવે દેખાય નહીં.

હું તો અવળે માર્ગ ચાલુ છું હવે હાથે કરી,
તું ન ધારે ત્યાં સુધી તારા લગી પ્હોંચાય નહીં.

હું સુરાલયમાં તો મારા પાયને વાળી શક્યો,
કેવું આ કે હાથે પ્યાલો છે ને હોઠે જાય નહીં.

એથી તારા સાથનો મહિમા વધી જાતો હશે,
ચાલનારો હું,છતાં મારા સુધી પ્હોંચાય નહીં.

તું ભલે મઝધારનું તોફાન માનીને ઝૂઝે,
ને કિનારે નાવ પહોચી જાય તો કહેવાય નહીં.

-હરીન્દ્ર દવે

!!! Զเधे Զเधे...!!!

तुजे पा कर भी क्या हांसिल कर लूँगा मैं,
जब कि तुजे देख-कर ही ख़ुद को लूटा देता हूं मैं..!!

दिल को क्या हो गया ख़ुदा जाने क्यों है ऐसा उदास क्या जाने

दिल को क्या हो गया ख़ुदा जाने
क्यों है ऐसा उदास क्या जाने

कह दिया मैं ने हाल-ए-दिल अपना
इस को तुम जानो या ख़ुदा जाने

जानते जानते ही जानेगा
मुझ में क्या है वो अभी क्या जाने

तुम न पाओगे सादा दिल मुझसा
जो तग़ाफ़ुल को भी हया जाने

-दाग़ देहलवी

રાધિકાનો હાર હરિએ રૂકમિણીને દીધો રે

આજ રે કાનુડે વ્હાલે અમ શું અંતર કીધાં રે,
રાધિકાનો હાર હરિએ રૂકમિણીને દીધો રે …… આજ રે કાનુડે.

શેરીએ શેરીએ સાદ પડાવી, ઘેર ઘેર હું તો જોતી રે
રૂકમિણીની ડોકે મેં તો ઓળખ્યા મારા મોતી રે ….. આજ રે કાનુડે.

રાધાજી અતિ ક્રોધે ભરાણાં નયણે નીર ન માય રે,
આપોને હરિ હાર જ મારો નહીં તો જીવડૉ જાશે રે ….. આજ રે કાનુડે.

થાળ ભરી શગ મોતી મંગાવ્યા, અણ વીંધ્યા પરોવ્યા રે,
નરસૈંયાના નાથ હરિએ, રૂઠ્યા રાધાજી મનાવ્યાં રે.
રૂઠયા રાધાજી મનાવ્યા ….

-નરસિંહ મહેતા

હવે મિત્રો ભલે ગુસ્સો ગઝલ પર ઠાલવે ઘાયલ, અમારે વાત બે કરવી હતી પ્યારી, કરી લીધી.

અમે ધારી નહોતી એવી અણધારી કરી લીધી,
અજાણી આંખડીએ ચોટ ગોઝારી કરી લીધી.

કોઈનાથી અમે બે વાત શું પ્યારી કરી લીધી!
જવાનીમાં મરણની પૂર્વતૈયારી કરી લીધી.

અમે મગરૂર મનને મારી લાચારી કરી લીધી,
કરી લીધી જીવન તારી તરફદારી કરી લીધી.

ઘડીઓ આ જુદાઈની અને તે પણ જવાનીમાં?
અમે આ પણ સહન તલવાર બેધારી કરી લીધી.

મને કંઈ વાત તો કરવી હતી અલગારી મન મારા,
વળી કોના થકી તેં પ્રીત પરબારી કરી લીધી!

ભલે એ ના થયાં મારાં, ભલા આ સ્નેહ શું કમ છે?
ઘડીભર સાથ બેસી વાત બે પ્યારી કરી લીધી.

કસુંબલ આંખડીના આ કસબની વાત શી કરવી?
કલેજું કોતરી નાજુક મીનાકારી કરી લીધી.

મઝાની ચાંદનીમાં નોતરી બેઠા ઉદાસીને,
અમે હાથે કરીને રાત અંધારી કરી લીધી.

હવે મિત્રો ભલે ગુસ્સો ગઝલ પર ઠાલવે ઘાયલ,
અમારે વાત બે કરવી હતી પ્યારી, કરી લીધી.

-અમૃત ‘ઘાયલ’

કોણ કૂદે છે સમંદરમાં હવે ?જોવું છે, બસ એટલે તરતો નથી.

વાતવાતે કોઈને નમતો નથી.
મેળવ્યું ને ખોયું શું ? ગણતો નથી.

તડકે મૂક્યાં છે મૂહુર્ત જ સઘળાં મેં
ને છતાં ગ્રહ એક પણ નડતો નથી.

જે પડ્યાં બેઠાં થયાં જોયાં નથી,
એટલે તો પ્રેમમાં પડતો નથી.

હસતાં બાળકને સહુ લે છે ચૂમી,
એટલે મિત્રો, હું પણ રડતો નથી.

ઝાટકે એ વાળ વર્ષોથી છતાં,
કોઈ છે, લટમાંથી જે ખરતો નથી.

એમ આ વરસાદમાં ભીંજાય કોઈ,
એ પછી છત્રી હું પણ ધરતો નથી.

રૂપની રાણી ભલે ને એ રહી,
પણ અરીસો તો કદી ઢળતો નથી.

એણે આપેલા જખમની છે મજા,
એટલે કોઈ દવા કરતો નથી.

કોણ કૂદે છે સમંદરમાં હવે ?
જોવું છે, બસ એટલે તરતો નથી.

-જવાહર બક્ષી 

તપાસ કરવી પડશે......

શ્વાસની માફક હવે તો,
            વિશ્વાસનો પણ રીપોર્ટ કઢાવો પડશે;
કારણ એ જ કે ચારીત્ર્યનાં,
            દરેક પાસાને તપાસવા પડશે.
સ્નેહ ની માફક હવે તો,
             પ્રેમરોગ ને રોગીઓ વધી ગયા;
તન,મન,લોભ,લાલચ જેવાની,
             દ્રષ્ટીકોણથી તપાસ કરવી પડશે.
વફાદારીની માફક હવે તો,
            ઈમાનદારીના ઈમામ વહે'યા;
સઘળુ લૂટયા,લૂટાયા પછી,
           નફો-ખોટનો હિશાબ રાખવો પડશે.
           
           ▪ચુડાસમા લાલજી "લાલુ"

એક અણસારનો પડદો છે ને ઘર ખુલ્લું છે રોજ બત્તીનો સમય છે અને અંધારું છે.

એક અણસારનો પડદો છે ને ઘર ખુલ્લું છે
રોજ બત્તીનો સમય છે અને અંધારું છે.

ભૂખરાં વાદળો સાથે કરો તારા-મૈત્રી
ક્યાં કોઇ ખાસ પ્રતીક્ષામાં ભીંજાવાનું છે

ખીણમાં રોજ ગબડવાનું છે ખુલ્લી આંખે
ને ફરી ટોચ સુધી એકલા ચડવાનું છે

કોઇ પછડાટ નહીં, વ્હાણ નહીં, ફીણ નહીં
સંગે-મરમરની લહેરોમાં તણાવાનું છે

આ નગરમાં તો સંબંધોના ધૂમાડા જ ખપે
અહીંયાં ઊર્મિ તો અગરબત્તીનું અજવાળું છે.

–જવાહર બક્ષી

Ye Duniya Ye Mehfil Mere Kaam Ki Nahi.....

Song : Ye Duniya Ye Mehfil Mere Kaam Ki Nahi

Album : Heer Ranjha

Singer : Mohammed Rafi

Duration : 7 Minutes 05 Seconds

Download In Low Quality -[2.6 MB]

Download In High Quality -[6.5 MB]

વિદા લેવાની યે પળ પણ પૂગી અાવી; જવું છે

વિદા લેવાની યે પળ પણ પૂગી અાવી; જવું છે
અજાણ્યા અાઘેના પરિચય વિનાના મુલકમાં;
ઉલ્લંઘાશે રેખા સરહદી અહીંની પલકમાં,
વિસર્જી અાંહીનું વજન અહીં, ખાલી જ થવું છે;

ઘણો લાંબો – જાણું છું હું પથ અને એકલ જવું;
ઉતારીને બોજો િશર, પીઠ અને કાંધ પરથી;
ચઢાણો યે હોંશે ગિરિસમ સીધાં કૈં શિખરથી,
ઉસૅટી ઇચ્છાઅો, સ્મૃિત પણ, થવું સાવ હળવું;

‘વિસર્જું, લ્યો, જાઅો ગગન મુજ, અાદિ ગગનમાં,
મહારી પૃથ્વી તે પૃથુલ પૃથિવીમાં ભળી જજો;
મહારા પાંચે ય ભૂત, અસલ પંચત્વ ભળજો,
રહેજો ના બાકી કંઈ જ હુતશેષે જગનમાં;

પરંતુ કેમે ના છૂટત હિય, જ્યાં પ્રીત ઊછરી;
જઉં કોને અાખી સમજ ન પડી;
અનહદ ! તને લે, દઈ દઉં છું બ્રહ્માર્પણ કરી.’

– ‘ઉશનસ્’ નટવરલાલ પંડ્યા

સપને હતી નિરાંત, અબ ત્યાં નોખાં ઢોલિયા,

ચાર પ્રહરની રાતડી, કટકે કટકે જાય,
કોંચી કોંચી ખાય, આંખ મહીનાં માંસને,
ખટકાયો એ ચાંદલો, ચહુ દિશ લાગે અંધ,
તેજ ભર્યાં દુર્ગંધ, રેલાં દડતાં આભથી,
ખાટ પડી ત્યાં એકલી, પાયા કાચા ભંગ,
સૂક્કાં પડતાં અંગ, માંકડ ચાંચડ ફોડતાં,
ધક ધક છાતી ફાટતી, પો’ર ચડે નહીં એક,
પરોઢ આઘું છેક, ચૈન ન પડતો દેહકો,

કોળ્યું આખું દ્રશ્ય ત્યાં, સબ કુછ થયું અલોપ,
સૂર ભરેલી તોપ, ચારે બાજુ ફૂટતી,
પડછયો જ્યાં આવતો, આઘે દીઠો એક,
તોડી ઉંબર છેક, ઝનનન ઝાંઝર દોડિયું,
પરસન સૂરજ બાપલાં, બાળ્યાં ધુમ્મસ ગાઢ,
ધારી ધારી આંખ, દેખે સાંવર આવતો,
સરકું સરકું બાંહમાં, એકજ ડગલું શેષ,
ગાલ ભરેલાં મેશ, રાતાં ફૂટે ટીશિયા,

અડકું અડકું સાયબા, આંખ વસ્યું રે જાગ,
ફૂટ્યું રે મુજ ભાગ, ખાટ હજીયે એકલી,
હાય અભાગણ જીવ હું, આ તે વેરી રાત,
સપને હતી નિરાંત, અબ ત્યાં નોખાં ઢોલિયા,
રાત હજુયે એવડી, ખાવા સામે ધાય,
કટકે કટકે જાય, ચાર પહરની રાતડી.

–ચિંતન શેલત

સ્મીત ફેલાવી દે

એક સ્મીતથી બધા ચેહરા ને મલકાવી,
ક્ષણવારમા મોટેથી હાસ્યમાં હસાવી દે.
ઉષાકાળ થી સંધ્યાકાળ સુધી આનંદીત રે'તો,
જાણે શબ્દો મધ જેવી મીઠાશ પ્રસરાવી દે.
દુઃખ-દદઁ ને અશાંતિ જાણે જોજનોથી છેટુ,
સુખની વાતો કરતો ભાન ભુલાવી દે.
રંગીલો સ્વભાવ ને હાજર જવાબી ભાષા,
નજરોથી વાતો કરતો જણે સ્નેહથી ભીજવી દે.
ખુશીનાં દિવસો જાણે હેમથી મઢ્યા છે,
સ્મૃતિપટ પર "પાલા"ની યાદ અપાવી દે.
          
-ચુડાસમા લાલજી "લાલુ"

(કવિનાં પરમ મિત્ર પાલાભાઈ ને અપઁણ)

વૃંદાવનમાં, મધુર સંગીત સંભળાય છે.

વૃંદાવનમાં,
વૃક્ષો ના વનમાં, કદંમ ના શ્વાસમાં,
ગોકુળની શેરીઓમાં, ગોપીઓના પ્રાણમાં,

વાસળીના સૂરમાં,
કોયલના કંઠમાં, રાધાનાં મુખમાં,
મોરનાં ટહુકામાં, મીરાની ધૂનમાં,

કનૈયા ના મુખમાં,
ગાયોના દૂધમાં, પંખીઓના કલરવમાં,
ગોવાળો ના સંગમાં, નરસૈયાના ભજનમાં,

વૃંદાવનમાં,
મધુર સંગીત સંભળાય છે.
 
▪ચુડાસમા લાલજી "લાલુ"

ना उसने मुड़ कर देखा,ना हमने पलट कर आवाज दी

एक अजिब सा वक्त था जिसने हम दोनो को पत्थर बना दिया...

एक कसक दिल  ही दिल  मे चुभी  रेह  गई  . . .
जिंदगी मे बस तेरी कमी रह गई . . .
एक मै एक तू और एक दीवार थी
जिंदगी आधी आधी बटी  रह गई . . . .
~बशीर  बद्र ~

मिलावट है तेरे इश्क में कुछ "इत्र" और "शराब" की.........
तभी तो कुछ महकता हूँ मै, कुछ बहकता हूँ मै.....!!!!!

एक अरसे से
मयस्सर ही नहीं है
एक लफ्ज जिसे लोग करार कहते है...

काश आ जाये वो मुझे जान से गुज़रते देखे
खवाहिश थी कभी मुझ को बिखरते देखे

वो सलीके से हुआ हम से गुरेज़ाँ वरना
लोग तो साफ़ मोहब्बत से मुकरते देखे

वक़त होता है हर एक ज़ख़्म का मरहम मोहसिन
फिर भी कुछ ज़ख़्म थे ऐसे जो न भरते देखे

जब तेरी धुन में जिया करते थे
हम भी चुप चाप फिरा करते थे

आँख में प्यास हुवा करती थी
दिल में तूफ़ान उठा करते थे

लोग आते थे ग़ज़ल सुनने को
हम तेरी बात किया करते थे

सच समझते थे तेरे वादों को
रात दिन घर में रहा करते थे

किसी वीराने में तुझसे मिलकर
दिल में क्या फूल खिला करते थे

घर की दीवार सजाने के लिए
हम तेरा नाम लिखा करते थे

वोह भी क्या दिन थे भुला कर तुझको
हम तुझे याद किया करते थे

जब तेरे दर्द में दिल दुखता था
हम तेरे हक में दुआ करते थे

बुझने लगता जो चेहरा तेरा
दाग सीने में जला करते थे

अपने जज्बों की कमंदों से तुझे
हम भी तस्खीर किया करते थे

अपने आंसू भी सितारों की तरह
तेरे होंटों पे सजा करते थे

छेड़ता था गम-ए-दुनिया जब भी
हम तेरे गम से गिला करते थे

कल तुझे देख के याद आया है
हम सुख्नूर भी हुआ करते थे

एक चेहरा जो मेरे ख्वाब सजा देता है
मुझ को मेरे ही ख्यालों में सदा देता है

वो मेरा कौन है मालूम नहीं है लेकिन
जब भी मिलता है तो पहलू में जगा देता है

मैं जो अन्दर से कभी टूट के बिखरूं
वो मुझ को थामने के लिए हाथ बढ़ा देता है

मैं जो तनहा कभी चुपके से भी रोना चाहूँ
तो दिल के दरवाज़े की ज़ंजीर हिला देता है

उस की कुर्बत में है क्या बात न जाने “मोहसिन”
एक लम्हे के लिए सदियों को भुला देता है

ना पीने का शौक था,
ना पिलाने का शौक था,
हमे तो सिर्फ नजरें मिलाने का शौक था,

पर क्या करे यारो,

हम नझर ही उनसे मिला बैठे,
जिन्हे सिर्फ;
नझरो से पिलाने का शौक था !!

એક તારી યાદમાં સઘળું ગુમાવ્યું છે અમે, જિંદગીભર તોય ક્યાં તુજને બતાવ્યું છે અમે ?

એક તારી યાદમાં સઘળું ગુમાવ્યું છે અમે,
જિંદગીભર તોય ક્યાં તુજને બતાવ્યું છે અમે ?

પર્વતોના પર્વતો ઊંચકી લીધા પાંપણ ઉપર,
એક પાંપણ શું નમી, મસ્તક ઝુકાવ્યું છે અમે.

ગાલ ઉપર જે કદીયે પહોંચવા પામ્યું નથી,
આંખમાંથી એક આંસુ એમ સાર્યું છે અમે.

ખૂબ ઊંડે સાચવી છે, વાસ્તવિકતાની મહેક,
સાવ ઉપર સત્યનું અત્તર લગાવ્યું છે અમે.

સામસામે કાચ જેવું ગોઠવી દીધા પછી,
જાત એમાં શોધવા માટે વિચાર્યું છે અમે.

-સ્નેહલ જોશી

(ફરમાઇસ કરનાર- પંકજ રામ)

મન સોલંકી

ચાર પ્રહરની રાતડી, કટકે કટકે જાય,

ચાર પ્રહરની રાતડી, કટકે કટકે જાય,
કોંચી કોંચી ખાય, આંખ મહીનાં માંસને,
ખટકાયો એ ચાંદલો, ચહુ દિશ લાગે અંધ,
તેજ ભર્યાં દુર્ગંધ, રેલાં દડતાં આભથી,
ખાટ પડી ત્યાં એકલી, પાયા કાચા ભંગ,
સૂક્કાં પડતાં અંગ, માંકડ ચાંચડ ફોડતાં,
ધક ધક છાતી ફાટતી, પો’ર ચડે નહીં એક,
પરોઢ આઘું છેક, ચૈન ન પડતો દેહકો,

કોળ્યું આખું દ્રશ્ય ત્યાં, સબ કુછ થયું અલોપ,
સૂર ભરેલી તોપ, ચારે બાજુ ફૂટતી,
પડછયો જ્યાં આવતો, આઘે દીઠો એક,
તોડી ઉંબર છેક, ઝનનન ઝાંઝર દોડિયું,
પરસન સૂરજ બાપલાં, બાળ્યાં ધુમ્મસ ગાઢ,
ધારી ધારી આંખ, દેખે સાંવર આવતો,
સરકું સરકું બાંહમાં, એકજ ડગલું શેષ,
ગાલ ભરેલાં મેશ, રાતાં ફૂટે ટીશિયા,

અડકું અડકું સાયબા, આંખ વસ્યું રે જાગ,
ફૂટ્યું રે મુજ ભાગ, ખાટ હજીયે એકલી,
હાય અભાગણ જીવ હું, આ તે વેરી રાત,
સપને હતી નિરાંત, અબ ત્યાં નોખાં ઢોલિયા,
રાત હજુયે એવડી, ખાવા સામે ધાય,
કટકે કટકે જાય, ચાર પહરની રાતડી.

–ચિંતન શેલત

બંધ આંખે ઉજાગરાને ઓઢું મને આપો ઉછીનું સુખ થોડું.

મને આપો ઉછીનું સુખ થોડું,
હજીયે ના એવડું તે થઇ ગયું મોડું.

અમને આપી છે એવી બાવળની ડાળ
કે ફૂલ કદી ખીલ્યા નહી,
અમને સબંધો વળી આપ્યા રેતાળ
કે નીર કદી ઝીલ્યાં નહી,
હું તો હરણાની પ્યાસ લઈ દોડું
મને આપો ઉછીનું સુખ થોડું.

ટહુકા આપ્યા ને પાછાં પીછાં આપ્યા
ને પછી સામે આ ખડકી દિવાલ,
ઉડે છે ધૂળનાં રે વાદળ ને
આસપાસ પારધીએ પાથરી છે જાળ,
બંધ આંખે ઉજાગરાને ઓઢું
મને આપો ઉછીનું સુખ થોડું.

       – જગદીશ જોષી

તો થનગની ને મોર માફક ઝુમજો......

તો થનગની ને મોર માફક ઝુમજો,
ઝાંઝર પહેરી બાગમાં નાચો હવે.

ભીતર કશું પીડા સમું, અવસર સમું,
છે,આજ આખો વેદ છે વાંચો હવે.

સૌથી અલગ રીતે હું ચાહું આપને,
શબરીના નામે બોર છે ચાખો હવે.

ખારો દરિયો ને નદી મીઠું મધુ,
કેવા અહીં આ ભેદ છે લાખો હવે

જીવન માં જો દુઃખો હોય તો જીવન મદીરાધામ થઇ જાય;
આ દિલ સુરાહીને નયન જામ થઇ જાય.
તુજ નયનમાં નિહાળું છું સઘળી રાસલીલા હું;

-અમૃત “ઘાયલ”

શક્ય નથી કે ઉતરી પડીએ અધવચાળે,
જીવવું બીજું શું છે? કેવળ વાઘસવારી.
– ભગવતીકુમાર શર્મા.

मैं बस्ती में आख़िर किस से बात करूँ मेरे जैसा कोई पागल भेजो न

धूप बहुत है मौसम जल-थल भेजो न
बाबा मेरे नाम का बादल भेजो न

मोल्सरी की शाख़ों पर भी दिये जलें
शाख़ों का केसरया आँचल भेजो न

नन्ही मुन्नी सब चेहकारें कहाँ गईं
मोरों के पैरों की पायल भेजो न

बस्ती बस्ती दहशत किसने बो दी है
गलियों बाज़ारों की हलचल भेजो न

सारे मौसम एक उमस के आदी हैं
छाँव की ख़ुश्बू, धूप का संदल भेजो न

मैं बस्ती में आख़िर किस से बात करूँ
मेरे जैसा कोई पागल भेजो न

-राहत इन्दौरी

हमसे ज़रा निगाह मिले.....

कहाँ थे रात को हमसे ज़रा निगाह मिले
तलाश में हो कि झूठा कोई गवाह मिले

तेरा गुरूर समाया है इस क़दर दिल में
निगाह भी न मिलाऊं तो बादशाह मिले

मसल-सल ये है कि मिलने से कौन मिलता है
मिलो तो आँख मिले, मिले तो निगाह मिले

-दाग़ देहलवी

एक तू ही नहीं है.....

हर चीज़ ज़माने की जहाँ पर थी वहीं है,
एक तू ही नहीं है

नज़रें भी वही और नज़ारे भी वही हैं
ख़ामोश फ़ज़ाओं के इशारे भी वही हैं
कहने को तो सब कुछ है, मगर कुछ भी नहीं है

हर अश्क में खोई हुई ख़ुशियों की झलक है
हर साँस में बीती हुई घड़ियों की कसक है
तू चाहे कहीं भी हो, तेरा दर्द यहीं है

हसरत नहीं, अरमान नहीं, आस नहीं है
यादों के सिवा कुछ भी मेरे पास नहीं है
यादें भी रहें या न रहें किसको यक़ीं है
-साहिर लुधियानवी

पराये एहसानों   की  क्या   कद्र   करें ,
जब अपने   सपनों   के  लिये   ही वक़्त नहीं !

तू   ही   बता   ऐ   ज़िन्दगी ,
इस  ज़िन्दगी   का  क्या होगा ,
कि हर   पल   मरने   वालों   को ,
जीने   के  लिये भी   वक़्त   नहीं !

"खूबियाँ इतनी तो नही हम मे,
कि तुम्हे कभी याद आएँगे,
पर इतना तो ऐतबार है हमे खुद पर,
आप हमे कभी भूल नही पाएँगे.."

તું બોલે તો બોલું એવી મનમાં વાળી ગાંઠ.......

તું બોલે તો બોલું એવી મનમાં વાળી ગાંઠ,
બંધ હોઠ કર્યા મેં જ્યારે -આંખે માંડી વાત !
આંખોને યે વારું ત્યારે -જોવું ના તુજ દિશ,
એમ કર્યું તો -સ્મરણો તારાં મનમાં કરતાં ભીંસ.
તેને વારું ને તુજ દિશનું ખાળું અંતરવ્હેણ,
નીર ફર્યા એ પાછાં તેથી ઊભરાતાં તુજ નેન.
અંતર મારે ભય જાગે: શું બંધો જાશે તૂટી ?
શબ્દો, આંખો, અંતર, દેશે નિજનું તુજને, લૂંટી ?
– સઘળું નિજનું તુજને લૂંટી ?

–પ્રહલાદ પારેખ

ऐ काश वो समझ सकते मोहब्बत के उसूलों को..।

कि किसी के साँसों में रहकर उसे तनहा नहीं करते..।।

बहुत ही खूबसूरत होती है
है एक तरफा मुहब्बत….

कम से कम कोई बेवफा तो
नही कहलाता.!!

बड़ी मुद्दत हो गयी अपनी नींद से मिले हुए

कही उसने भी तन्हाई से निकाह तो नही कर लिया।

એક પરબમાં ખારૂં પાણી, આંખો એનું નામ....
રોજ પિરસતી કંઈક વ્યથાઓ, દાતાઓ બેનામ....

आशिक़ी  का
ये फ़साना भी क्या खूब लगा
मुहब्बत दिल में उमड़ी तो ज़र्रा ज़र्रा महबूब लगा

કોઈપણ સમજી શક્યુ નહી
"આપણી દરિયાદીલી"

તબીબો ખિન્ન થઈ બોલ્યા કે
"હાર્ટ પહોળુ થાયછે  . . . . "

- રમેશ પારેખ

નથી ઝંખના મારી ગમતી જો તમને,
તો એનું નિવારણ તમારું મિલન છે.
તમે આમ અવગણના કરતા જશો તો,થતી રહેશે ઈચ્છા વધારે વધારે.

मैंने छोड़ दिया है किस्मत पर यकीन
करना
अगर लोग बदल सकते है तो किस्मत
क्या चीज है....

तू जिंदगी को जी, उसे समझने की कोशिश न कर......

तू जिंदगी को जी, उसे समझने की कोशिश न कर
सुन्दर सपनो के ताने बाने बुन,उसमे उलझने की कोशिश न कर

चलते वक़्त के साथ तू भी चल, उसमे सिमटने की कोशिश न कर
अपने हाथो को फैला, खुल कर साँस ले, अंदर ही अंदर घुटने की कोशिश न कर

मन में चल रहे युद्ध को विराम दे, खामख्वाह खुद से लड़ने की कोशिश न कर
कुछ बाते भगवान् पर छोड़ दे, सब कुछ खुद सुलझाने की कोशिश न कर

जो मिल गया उसी में खुश रह, जो सकून छीन ले वो पाने की कोशिश न कर
रास्ते की सुंदरता का लुत्फ़ उठा, मंजिल पर जल्दी पहुचने की कोशिश न कर....